CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Annesinin sanatçıyı etkilediği bir diğer yön, onun çocuklarına olan
bağlılığıdır. Özellikle Necip Fazıl'ın küçük kız kardeşi Selma'nın ölümüyle sanatçı,
bu duyguyu annesinin davranışları ve duygularında daha net izlemiştir. Annesi ile
küçük kız kardeşi arasında büyük benzerlikler bulan Necip Fazıl, bu ortak noktaları
"konağın mazlum tipleri" sıfatında toplamıştır. "O annesine eş, konağın mazlum
tipini beş sene yaşattı ve ağabeyinin bulduğu ve hatta bazen zalimliğe kadar
götürdüğü itibara eremedi." ( Kafa Kâğıdı, s.81)
Mediha Hanım ve kızı Selma, yaşadıkları konakta mazlum insan tipini
oluştururlar. Çünkü Mediha Hanım’a hiçbir zaman gereken saygı gösterilmemiştir.
O, her zaman kendi halinde yaşayan ve boyun eğen bir kadın tablosu çizer.
Sanatçının kız kardeşi Selma ise kız çocuk olduğu için kıymet bareminde değeri
daima düşüktür. Hatta ağabeyine yeni giysiler alındığında boynu bükük ve sessizce
uzaktan bakar, ancak asla kimseye baş kaldıramaz. Bu yönüyle o, annesiyle eş
değerdedir. “Annem de halalarım gibi hakkını zorla almak tabiatında yırtıcı bir insan
olmadığı için kızı adına mücadele gücünde değil...”
Selma'nın ölümü ise tam anlamıyla bir trajedi olur. Mediha Hanım ise
olaydan en çok etkilenen insandır. Çocuklarına çok düşkün olan bu anne çektiği
acıya dayanamayacaktır, verem olacaktır. "Annem Selma'cığın ölümünden öyle
sarsıldı ki, ağır beyin hummasına tutuldu. O hastalıktan da kalkıp verem oldu."
( Kafa Kâğıdı,s.34)
Selma’nın ölümü ile derinden sarsılan anne, şairin “Ağlayan Çocuklar” adlı
şiire şöyle yansır:
Kafesli evlerde ağlar çocuklar,
Odalarda akşam olurken henüz.
O zaman gözümün önünde parlar,
Buruşuk buruşuk, ağlayan bir yüz.
(Ağlayan Çocuklar, Çile, s.305)
328