CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

yazar. Bizim konumuzu da ilgilendiren bir eseri yayımlanır Gaziantep’te yayımlanan
Dernek dergisinde. Lise üçteyken yazdığı bu mensur şiir yazarın yayımlanmış ilk
kalem tecrübesidir. Şairin annesi artık eserlerinin içinde bir yoktur Gölgesi
Türkiye’de motif, sadece bireysel değil toplumsal bir değer de olmuştur.
“Dün Dicle’m bilirdi ne yana akacağını, fakat başak, fakat harman
bilmezdi tükenmesini… Köylüm çarık giyerdi dökülürdü kabuk, çatlamazdı
verem, yaklaşmazdı uyku, bıyık burmazdı inkâr… Ordum Viyana’ya damlar,
fırtınalaşır, Bağdat’ta konar hız tazelerdi. Bilen’im dini kısar, sezişini
kamçılardı. Yalanın ayağı eşiğime dokunmamıştı. ‘Hırsız’ konuklamamıştı;
lügâtım, çirkini çizgi, gölge ve hacimle ifadelendiremezdi, gözüm eğri’yi
sırtlamamıştı şeyhim… Ninem masal küpü, annem tarih dokuyucusu; dedem
Niğbolu, Mohaç, Olevne yoğurucusu, babam pişiricisi… Başbuğum bir
madalyası vardı: Atının nalından fırlayan çamur… Ebe zaman, gebe dün,
bebe bugün. İster gül, ister döğün.” 30
Yavuz Bülent Bakiler, çocukluğunda Sivas’taki şair ailelerden, sülalelerden
bahseder. Mahallelerde dolaşan sazı sırtında sokak sokak dolaşan halk âşıklarından,
kadınların masal anlattığı gece ziyaretlerinden bahseder. Ve bu masalların türkülerle
süslenmesinden. Şairin annesi de çocuğunu işte böyle güzel özelliklerle etkiliyor ve
bir anlamda onun edebiyatla uğraşmasına ve kişiliğinin gelişimine doğrudan etkisi
olmuştur.
“…Annemin türkü ve masalları da çocukluk dünyamı aydınlatmış ve
güzelleştirmiştir. Yani ben uzun yıllar usta sözü dinleyen, duygulu ve meraklı
bir çocuk mizacıyla büyüdüm .” 31
30- Bkz. Dernek, 30 Kasım 1949
31- Ahmet Ersöz, Bu Ülkede Yaşamak, Timaş Yay., İstanbul 1990, s.23-24.
56