CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

üyük kavgamda beraber dövüştüğüm;
bana nasihatların en doğrusunu veren
ve tehlikelerde kanatlarını üstüme geren.
Senin kaç yaşında olduğunu
ne düşündüm şimdiye kadar
ne de bundan sonra düşüneceğim.
Ve inanmıyorum bir kış günü dünyaya geldiğine
Sen mutlaka baharda doğmuş olmalısın.
Toprak uyanırken.”
(Şiirler 4, Yatar Bursa Kalesinde, s. 79)
Şairin mahpusken yazdığı bu şiirinde karısının anne sevgisi ile
özdeşleştirilmesi şairin annesine verdiği değerin de ifadesidir. Sevgi, şefkat,
olgunluk, sırdaşlık çağrışımları uyandıran benzetmeleri, şairin karısına verdiği
anlamın da sınırlarını çizer.
Nâzım Hikmet, Piraye Hanım’ın sözleri de bir “ana”, bir “yoldaş”a
benzetmiş, Piraye’ye duyduğu derin hasreti onun sözlerini dahi özlediğini belirterek
anlatmıştır:
“Bu geç vakit
bu sonbahar gecesinde
kelimelerle doluyum;
zaman gibi, madde gibi ebedî,
274