CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

276
“Ve günlerden bir gün, 1948’dde, kuzinim Münevver hapishanede
ziyaretime geldi. Bir güzellikle girdi içeri. Üstünde Fransız parfümlerinin
kokusu… Bir taşra hapishanesinde bunun ne demek olduğunu tasavvur
edebiliyor musunuz? Kendine güvenli, şen şakrak bir kadın! …”
Münevver Andaç, Nâzım Hikmet’in dayısı Mustafa Celaleddin ile Fransız
Madam Gabriela(Gabi Yengenin) kızıdır. “On sekiz yaşında serbest düşünceli bir kız
olarak İstanbul’a geldiğinde Nâzım Hikmet onu beğenmiş ancak ciddi bir ilişki
başlamamıştır. Münevver Andaç,1945’te Nurullah Berk ile evlenek bir kız çocuğu
dünyaya getirmiştir. Fakat sonra 1948’de Bursa Hapishanesi’nde ziyareti sırasında
Nâzım Hikmet’le aralarında bir yakınlık doğar. Şair hapishaneden çıktıktan sonra
Piraye Hanım’dan ayrılır ve Münevver Hanım ile yaşamaya başlar. 1951’de oğulları
Memed dünyaya gelir. Siyasî nedenlerden dolayı Sovyet Rusya’ya gider ve oğlu ile
Münevver Hanım’a hasretinin memleket hasreti ile bütünleştiği şiirlerini yazar. Bu
şiirler içinde Münevver Hanım’ın annelik yönünü öne çıkardığı şiirler, konumuzu
aydınlatır niteliktedir:
“ne zaman ayrılsam topraktan,
Bir kederdir içime düşer,
Elinin, sevgilim,
Elimden sıyrılışı gibi bir keder,
Yeşil gözlüm,
Tıpkı o sabahki gibi,
Eşiğinde kapımızın,
İstanbul’da…
Kucağında üç aylık bıraktım Memed’imi
Gülmeyi az buz beceriyordu,