CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

1.1.1.2.1 Tasvirde Kalanlar (Gözlemci Gerçekçiler)
Bu grupta yer alan “Hececiler”, halk şiirinin dünyasına o şiirin dış yapısını,
özellikle ölçü ve uyak düzenini benimseyerek ulaşacaklarını düşünmüşlerdir.
Bunların şiirinde şiirsellikte çok şairanelik ağır basar. Eylemlerin özü, seçtikleri
ölçünün doğal bir sonucu olarak dil açısından arı, açık bir söylenişe yönelmelerinde
toplanır.
Bunlar arasında Faruk Nafiz Çamlıbel’in ayrı bir yeri vardır. Onun yazdığı “Han
Duvarları” adlı şiir, Anadolu gerçeği ile Anadolu doğasıyla ilk kez karşı karşıya
gelenlerin içine düştüğü ruhsal durumu sınırlı olsa da yansıtmıştır. Şairin dizeleri
savaşlar yıkımlar içinde tükenmiş olan Anadolu insanının yazgısını dile getirir.
Yurdu içten tanıma, algılama, ona içten bakmaya bağlıdır. Şairler Cumhuriyetin
ilk yıllarında böyle bir ihtiyaç duyarlar. Ancak uygulamada duygusal düzlemin
ötesine geçemezler. Halit Fahri Ozansoy, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziya Ortaç ve
Enis Behiç Koryürek çok şiir yazmış olmakla birlikte kendilerinden sonraya fazla bir
şey bırakmamışlardır.
Yine mütareke döneminde şiir yazmaya başlayan Necmettin Halil Onan, Şukûfe
Nihal Başar, Emin Recep Güler, Halide Nusret Zorlutuna, Haluk Nihat Pepeyi bu
dönemin şairleri arasındadır.
Faruk Nafiz Çamlıbel’in önemli iki takipçisi Kemalettin Kamu ve Ömer
Bedrettin Uşaklı’dır. Kamu, mütareke günlerinde şiire başlamış asıl ününü
Cumhuriyet döneminde kazanmıştır. Gurbet şairi olarak tanınan Kamu’nun
konularını vatan sevgisi, köyünde, siperde, gurbette olan Mehmetçik teşkil eder.
Ömer Bedrettin Uşaklı da gördüklerinden ilham alarak Anadolu’nun peyzajını
vermeye devam eder.
20