CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Celile Hanım, şaire ressamlık yolunu açmıştır. Celile Hanım, padişah II.
Abdülhamit’in yaverliğini yapan babası Enver Paşa’nın girişimi ile İtalyan asıllı
ressam Fausto Zonaro’dan özel resim desleri almış, portre ve nü konulu resimleriyle
yeteneğini kanıtlamıştır.
Memet Fuat, şairin resim yapmaya annesine özenerek başladığı üzerinde
durur. Elbette evde yaratılan böyle bir ortam içinde oğlunun da resimlerini yapan
annenin etkisi büyük olacaktır. Celile Hanım, evini kendi yaptığı resimlerle süsler.
Nâzım Hikmet de annesinden etkilenerek salondaki şöminenin önüne çizim tahtasını
yerleştirir ve ve ev halkının sırayla portrelerini çizer. Ayrıca şair, okuduğu kitapların
kapak içlerini, kenar boşluklarını gemi, yelkenli, çiçek, el ve göz resimleriyle
doldurmaktan hoşlanır. 40
Şairin resim merakı daha sonra İstanbul Tevkifhanesinde, Bursa Cazaevinde
oyalayıcı ve dinlendirici bir uğraşın ötesine geçecek, karakalem, yağlıboya, guaş,
pastel boya ile başarılı portreler ve otoportreler yapacaktır.
Annesi Celile Hanım oğlu Nâzım Hikmet’e mahpusluğu döneminde sürekli
boyalar göndermiş onun resim sanatına düşkünlüğünü desteklemiştir.
Yine mahpusluk yıllarında yaptığı ahşap kutular, çantalar, aynalı pudralıklar, ceviz
oyma tepsiler, yüzükler el işçiliğinden çok inceliklerle dolu süslü objelere dönüşmüş
olması şairin bu alandaki sanatçı yönünü belirgin kılar. Bu durum şiirlerine de yansır:
“Ne güzel hatırlamak seni,
Sana tahtadan bir şeyler oymalıyım yine:
Bir çekmece, bir yüzük…
Ve üç metre kadar ipekli dokumalıyım.”
40- Kaya Özsezgin , “Nâzım Hikmet’in Ressamlığı” 100. Doğum Yıl Dönümünde Nâzım Hikmet’e
Armağan, Editör: Alpay Kabacalı, Kültür Bakanlığı Yay. Ankara 2002, s. 459.
74