CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Yahya Kemal ile annesi arasında arasında çok güçlü bir bağ vardır. Annesinin
ölüm anını bile rüyasında aynen gören Yahya Kemal hayatının bu kesitini şiirlerine
taşıyacaktır.
Annesinin öldüğü gece Yahya Kemal'in hissettikleri ve yaşadıkları bize
inceleyeceğimiz şiirlerin haritasını çizer.
Yahya Kemal, annesinin etrafında kalabalık kadınlar görür. İçinde büyük bir
üzüntü ile evdeki olağanüstülüğün farkında olan Yahya Kemal, evlerinin üzerinde bir
felaketin dolaştığını hisseder. O gece annesinin yattığı odanın yanındaki odada
uyumak ister. Ancak küçük Yahya Kemal o gece korkulu rüyalar görür. "Bu rüya
içinde hayatında en fevkalade bir hadise idrak ettim "diyen Beyatlı, gördüğü rüyayı
ve rüyadan sonra yaşadıklarını “Çocukluğum, Gençliğim, Siyasî ve Edebî
Hatıralarım” adlı eserinde şöyle anlatır:
208
"Rüyamda annemin son nefesini verdiğini ve muhibbesi Naime
Hanım'ın kucağında çenesinin bağlandığını görüyordum. Bu rüyanın
korkusuyla uyandım. Yataktan fırladım. Odanın kapısını açtım. Hakikaten
(annemi) rüyada gördüğüm vaziyette Naime Hanım'ın kucağında, çenesi
(bağlanırken gördüm). Rüyada gördüğüm vaziyette bu hakiki ( hadise
birbirinin ) aynı idi. Bir manzara, aksettiği bir aynada nasıl görünürse
rüyamla bu hakiki manzara da öyle idiler."
Yahya Kemal gördüğü manzara karşısında müthiş bir çığlıkla annesinin
yatağına atılmak ister; ama oradakiler Yahya Kemal'i oradan uzaklaştırırlar. Yarım
saat sonra ise ağlaşan bir kalabalık ortasında kalır.
"...Annem ölmüştü. Çıldırmış bir haldeydim. O anda ölmek, intihar
etmek istiyordum. Bu müthiş yokluğa bu derin acıya tahammül
edemiyordum. Bir deliyi tutar gibi sımsıkı tutuyorlardı; yüzümü, gözümü
yıkıyorlardı. Heyhat ki ızdırabım durmuyordu. Kocakarılar ağlarsam
annemin ruhunun çok muzdarip olacağını hâlbuki annemin istirahat ettiğini
cennette hepimizin birbirimize kavuşarak, mesudane bir hayat
geçireceğimizi, artık orada hiçbir zaman ölmiyeceğimizi, annemin bizi