CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Ateş beni yıkayan, yuyan, emziren annem!
Bir arınma kurnası olsa gerek cehennem…
(1983)
(Cehennem, Çile, s.353)
Ruhu ile yok edilen cemiyeti konu aldığı toplumsal sıkıntıları anlattığı,
yapılan devrimleri eleştirdiği “Muhasebe “ adlı ironik şiirinde, şiirin sonunda umut
beklentisini “anneler ne zaman doğuracak?” sorusu ile dile getirir.
Bekleyin, görecektir, duranlar yürüyeni;
Sabredin gelecekti, solmaz, pörsümez Yeni!
Karayel bir kıvılcım, simsiyah oldu ocak!
Gün doğmakta, anneler ne zaman doğuracak?
(1947)
( Muhasebe, Çile, s.403)
Yine “Davetiye “ adlı şiirinde umutlu ve güzel gizemli son için annenin de
içinde bulunduğu insanlara seslenir:
En güzeli, en güzeli, güzelin;
Habercisi, habercisi, ezelin;
Tellerinde şafak söken bir gelin;
Anneler, babalar, çocuklar, gelin!...
(1949)
(Davetiye, Çile, s.414)
316