CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Sezai Karakoç da, şiirlerinde toplum meselelerine yoğun bir biçimde yer
vermiştir.
O da, annesi gibi tipik bir Anadolu insanıdır. İçindeki Anadolulu ruhu
şiirlerinde ortaya çıkar. Şairin çocukluğu, gençliği, memuriyet hayatının geçtiği
coğrafya, siyasî görüşlerini de belirginleştirir. Yaşadığı Anadolu coğrafyası, bu
toprakların kültürü şiirinde okuyucuya ulaşır. Şairin “Kara Yılan” adlı
şiirindebelirttiği gibi yaşadığı coğrafyanın dününü bugüne taşır ve bunu bir
sorumluluk olarak duyar:
Ben güneyli çocuk arkadaşım ben güneyli çocuk
Günahlarım kadar ömrüm vardır
Ağarmayan saçımı güneşe tutuyorum
Saçlarımı acının elinde unutuyorum
( Kara Yılan, Gün Doğmadan, s.44)
Şair, insanların ruh hallerini, tarihin akışında, savaşlar geçirmiş insanları,
yenilgileri, zaferleri, savaşı yaşayan insanların bezginliklerini yorgunluklarını anlatır.
Ruhun aydınlanmasını belirtirken yaşadığı coğrafyanın insanına tercüman olmayı,
onlara yol gösterip, onları diriltmeyi hedefler. Bu bağlamda farklı çağlar ve farklı
coğrafyadaki insanları özellikle kadınları ele alarak günümüz insanına, günümüz
kadınına örnek gösterir.
Anadolu kadını olan anneler, Anadolu’nun yaşadığı bütün zorlukları yaşayan,
çilekeş kadınlardır. Bu kadınlar savaşlarda çocuklarını, eşlerini, ailelerini kaybeden,
evleri yurtları için ağır işlerde çalışan, yas tutan, ağıt yakan fedakâr insanlardır.
Karakoç, bu gerçekleri ele aldığı şiirlerinde bu anaların kaderine ortak olmayı arzular
ve bu kadınları, bu kadınların şahsında insanları yüceltir, onları ülküleştirir:
429