CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Görüldüğü gibi Asya’da toprak, şehitleri kucaklayan bir ana gibi betimlenir.
Kıbrıs’ın savaş verdiği günleri anlattığı “Şehit” adlı şiirinde “anne” hem dinsel bir
kutsiyetle ifade bulur, hem de millî bir seslenişi taşır:
Sessizce deyip “Kâ’be’yi alsın sağına!”
Sarmış ana, son oğlunu son kundağına…
Ey Kıbrıs’ım, en çok yakışan süs, ebeden-
Ölmezlerdir şehîdinin toprağına!
Kimler götürür, kim getirir yavruları?
Artık, Südakan mı emzirir yavruları?
Ey Kıbrıs’ım, anneler mi, Azrâil mi
Almış, kucağında gezdirir yavruları?
(Şehit, Bütün Eserleri Şiirler: 6, s.148)
(Yavrular, Bütün Eserleri Şiirler: 6, s.147)
Kıbrıs’ın zor günlerini çekilen acıları annelerini kaybeden çocukları,
çocuklarını kaybeden anneleri hatırlatarak duyurur:
Hâlâ anasızlar, analar ağlar mı?
Kuşlar mı göğünde çırpınan, ruhlar mı?
(Bayram) yazıyor takvimimiz… sen söyle:
Ey gökyüzü, Kıbrıs’ta da bayram var mı?
(Şeker Bayramı, Bütün Eserleri Şiirler: 6, s. 145)
397