CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Kalıp değil bir fikir…
Elmas sorguçlu fakir;
Açıkta sırra bâkir;
Kadın…
Görüldüğü gibi kadın imajındaki benzetmeler daha sonra belirteceğimiz gibi
şairin annesi Mediha Hanım’ın evde ve aile arasındaki durumunu da anlatır. Bu
bağlamda kadın bir nesne gibi algılanmamalı insanı düşündüren fikirler topluluğu
olduğu görülmelidir. Kadın, toplumda ve ailede değersiz bir varlık olarak algılanır.
Şair bu şirinde “elmas sorguçlu fakir” “açıkta sırra bâkir” ifadeleri ile kadının içinde
bulunduğu ıstıraplı gerçeği vurgular:
Çölde kaçan bir serap;
Yönü kentli mi mihrap…
Mâdeni som ıstırap
Kadın…
Şair kadını Allah’a ulaşmada bir araç olarak algılar. Kadının hayatın
devamını getiren kişi olması dolayısıyla böyle bir ilginin öznelerinden biri olarak
yorumlanabilir. "Bazı şiirlerimden de tüttüğü gibi en köklü zaafım" dediği annesi,
Necip Fazıl'ın gözünde çok kutsaldır. "Allah'ın, bende yarattığı birçok hususiyeti,
annemin yolundan verdiğine inanıyorum" diyen Necip Fazıl kişiliğinde ve
eserlerinde dinî yönden olgunlaşmasında annesinden gelen çizgileri böylece açıkça
ifade etmiştir.
Ayrıca Kısakürek’in aşk ve kadın konusunu işliyor gibi görünen bu şiirinde
şair, ağırlıklı olarak kendi iç dünyası ve zaman zaman toplumla ilgili sıkıntılarını
anlatmıştır.
Bir işaret, bir misâl;
Ayrılık remzi visâl…
320