CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Yine sanatçılığını annesine borçlu bir başka şair Metin Eloğlu’dur.
İlkokula başladığında, annesi Eloğlu’na okumayı daha önce öğretmiştir.
Annesiyle arasının iyi olduğunu ama babası ile anlaşamadığını da yine şairden
öğreniyoruz. Eloğlu, ilk ve son tokadını babasından futbola özenişinden dolayı
yemiştir ve babasını hayatı boyunca affetmemiştir.
“Oysa annemle -sık sık pataklamasına karşın- aramızdan su sızmazdı.
Bugün de erdem diye nitelediğimiz tüm özellikleri ondan kaptım sayılır; hele
hele işlediği nakışlarla, anlattığı masallardaki seçkin diliyle, kimselere
benzemezliğiyle ‘sanatçı’lığa eğilimimde köken pay onundur elbet. Bir de,
her zor durumda ‘baş eğmez’liği .” 25
Hasan Hüseyin Korkmazgil’in şiirlerine de yansıdığı yoksulluğu ve acıları ve
bu acıların üretkenliğe nasıl dönüştüğünü onun anılarından takip edebiliriz.
İlk öğretmeninin babası olduğunu söyleyen şair, içinde bulunduğu ortamı
sanatında eritmiştir. İlkokul beşinci sınıfta resim, müzik ve şiir sevdasının öğretmeni
İzzet Öz’ün yardımıyla belirdiğini anlatan sanatçı daha sonra babasının Ziraat
Bankasında çalışması sayesinde bazı ayak işlerini yapmak üzere bankaya alınması ve
burada tanıştığı yazı makinesi sayesinde düşünmelerinin, yazmalarının başladığını
görüyoruz. Her ne kadar okula okumaya karşı babasının etkisi büyükse de annesi o
Anadolulu kadın kimliğiyle okumamış ama emektar kişiliği ile şairin yanındadır.
“Anam okuma yazma bilmezdi. On bir çocuk doğurdu, sekizi
yaşıyor.12 Mart 1977’de, yetmiş iki yaşında göçtü. Türkülere ağlardı. Bazı
durumlarda yanıt yerine kalkar oynardı…” 26
25- Mehmet Seyda, Çocukluk Yılları, Türk Dil Kurumu Tanıtma Yayınları, Ankara, 1980, s. 124.
26-Türkiye Yazıları Dergisi, Sayı:14.
50