CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

içtenliktedir şiir. İlk aşkın, acısıyla, sevinçleriyle çırpınan delikanlı bir yürektedir
şiir. Olgun bir insanın yaşama bakışındaki dostça bilgelikte, sevgidedir şiir.” 101
Böylece annesi sadece ölümü ile değil çocukluğundaki yaşam parçaları ile de şairin
şiirine girmiştir.
Bu dizeleri yazdığım şehirde kalın keman sesleriyle büyürdüm
Annemin çaldığı ezgiler radyodan bilinmedik istasyonlardan
…
taşan ezgilerle birleşti
Annemin en çok çaldığı ezgi ve ve onun gizli defterine güzelim
kargacık burgacık yazısıyla “Âşığımdağlara
kurulu tahtım” diye başlayan şiiri okuduğumda çocukken
Bu şiir aşılmaz diye düşünmüştüm
Annem karlar içinde bir gençlik fotoğrafında, ayaklarında
şosonlar, uzanmış, bakışları melankolik
Her şey birbirine karışıyor, bütün duygular ve üzüntüler
“Fırtına, çevremizden kayıp giden bulutlar”
Fakat “bütün dağ fırtınalarından sonra
Güneş açıyor yeniden”
101-Ataol, Behramoğlu, Yaşayan Bir Şiir, Adam Yay., İstanbul 2004, s. 122.
258