CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Kısakürek “Şiirde İç Şekil” adlı makalesinde “Bu hüviyet ve şahsiyet içinde
şair, evinin, kılığının, sokağının nizamından, insan, cemiyet ve her türlü dünya
nizamına kadar bütün merkezleriyle hayatı kucaklayıcı bir kürsü sahibidir.” diyerek
“avetiye adlı şiirdeki seslenişin nedenini açıklar. 120 Şair “Dua “ adlı şiirinde
eleştirdiği düzenden kurtulmak için annesinin duasını bekler:
Bıçak soksan gölgeme,
Sıcacık kanım damlar.
Gir de bir bak ülkeme:
Başsız başsız adamlar…
Ağlayın, su yükselsin!
Belki kurtulur gemi.
Anne, seccaden gelsin;
Bize dua et emi!
(1944)
(Dua, Çile, s.418)
317
Necip Fazıl için “hakikat bile olsa” bu dünya düzenini beğenmez, “her fikir,
beyninde bir çift kelepçe olan üstad ‘benlik kazanında’ ve düşüncenin pençesindedir.
Bu ateşten tefekkür, bu bitimsiz şüphe azabı içinde şair ‘bilmecesine yol’ bulmak için
annesine sığınır. 121 Bu sığınış mistik bir âlemde psikolojik sıkıntılar içinde
gerçekleşir:
120-Necip Fazıl Kısakürek,Çile, Büyük Doğu Yay., İstanbul 1997, s.489.
121-Kabaklı Ahmet; Sohbetler II, 2. Baskı, Türk Edebiyatı Vakfı Yay., İstanbul, Ocak 1992, s.237.