CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Üzerinden eksik olmasın
Ölmüş anamın duası
( Herkesin Evi İçin, Bıraktığım İstanbul, Bütün Şiirleri s.175)
Ziya Osman ile Behçet Necatigil’de ortak temalardan biri olan ev, Saba’ya
göre küçük, mütevazı ama mutlu ve huzurlu bir hayatı
simgeler. Behçet Necatigil, Saba’nın “Bıraktığım İstanbul, Bütün Şiirleri” adlı şiir
kitabının ön sözünde “yıllar boyu dünyasını çizmiş iç ve dış etkilerin başlangıcını
bulduğu” Saba’nın ev anlayışı ile ilgili düşüncelerini şöyle aktarır:
294
“Ziya Osman bana evin, ocağın vazgeçilmezliğini, kişinin ancak evinde
oluşabileceğini, ne yapsa ne etse davranışlarını bu dar daireden dışarı
taşıramayacağını öğretti. Şiirleriyle olduğu kadar içtenlik dolu ve düz
ömrüyle de bireyin kurtuluşunun –belki biraz safça bir düşünce- eve bağlı
olduğunu ben ondan öğrendim.” 113
Şairin çocukluğundan beri annesini özleyişi, annesi ölene dek geçirdiği mutlu
ve neşe dolu çocukluğu, aile üyelerinin bir arada olmasından duyduğu mutluluk,
şairin daha sonra kuracağı yuvanın ve ev anlayışının da temeli olmuştur. Bu konu
Saba’nın şiirlerinde geniş yer tutar:
“Bir yeşil yer bilirim ormanların içinde,
Bütün gün mavi bir gök, bir rüzgâr, akşam esen.
Dedikodusuz bir köy, herkes kendi işinde,
Bahçeli, küçük bir ev, kapıyı çalınca: Sen!
113- Ziya Osman Saba, a.g.e., s.17
(Bir Yer Bilirim, Bıraktığım İstanbul, Bütün Şiirleri, s.91)