CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Asya’nın “Anneme” adlı şiirinde de yine anneye özlem duygusunun öne
çıktığını görürüz. Şiirde yaşam içinde mutsuz bir dönemde yine annenin uzakta oluşu
hatırlanır. Tesellisiz kalış annenin uzakta oluşu ile ilişkilendirilir. Şiirde anneden
uzak hasret günlerinde yaşanmış bir ayrılık anlatılırken en büyük ayrılık acısının
anne ile ilgili olduğu sezdirilerek tesellisizliğin ana nedeni de verilir. Şiirde
ayrıklardan yorgun düşmüş şair, sadece uzakta varlığıyla teselli bulduğu annesi ve
kardeşleri nedeniyle ayakta kalmaya çalışmaktadır. Şiirde anne, böylece, bir yaşama
sebebi olarak belirir:
Sen uzaktın, hasretin günlerindeydi anne.
Sarı saçlı ve solgun bir kız geldi evine;
Dudaklarında uzun bir buse gibi adı
Senelerce yaşadı.
Ben ömrümü verirken onun saadetine
Mukaddermiş ona ayrılık çattı anne.
Şimdi inkisarım yok beni vuran her kimse.
Lâkin öyle bir vurgun,
O kadar yorgunum ki bari Azrail olsun
Gelip koluma girse..
Ben teselli görmemiş bir derdim anneciğim…
Olmasaydı uzakta beni düşünen bir kız
Ve siz (Sen ve kardeşlerim)olmasaydınız
Varlığımı toprağa sererdim anneciğim.
(Anneme, Bütün Eserleri, Şiirler: 4, s.228)
178