CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

düşünceleri şu sözlerle onaylar: "... yirmi küsür yaşında babamdan dul kaldıktan
sonra topyekûn küsen, bütün ömrü uğultulu konaktan başlayarak bir besleme
halinde ezilmekle geçen, nihayet hastalanan, kurtulan, çocuğunu (beni) taşıyarak
büyüten, bu defa da kendini erkek kardeşlerinin hizmetinde harcayan, Müslümanlıkta
ve derinlikte annesine eş büyük kadın..."
Bu sebeple daha sonra yazacağı şiirlerde içine düşülen buhranlı ve sıkıntılı
durumlardan kurtulmak için bu kutsal kadınların duasını isteyecektir.
Ağlayın, su yükselsin!
Belki kurtulur gemi.
Anne, seccaden gelsin;
Bize dua et emi!
(1944)
( Dua, Çile, s.418)
Yalvardım. Gösterin bilmeceme yol!
Ey yedinci kat gök, esrarını aç!
Annemin duası, düş de perde ol!
Bir asâ kes bana, ihtiyar ağaç!
(Çile, Çile, s.18-19)
Kısakürek kutsallığı, dünyanın keşmekeşinden arınmışlığını sembolize eden
annesini “Aziz Eşya” adlı şiirde şöyle ifade eder:
Sırma renginde pislik, dünyanın süsü püsü.
Bende tek aziz eşya annemin baş örtüsü…
( Aziz Eşya, Çile, S.334)
327