Weelde Toen en Nu - Heemkundekring Nicolaus Poppelius

Iedereen bekwam een rantsoeneringskaart en haast alles moest voort met bonnen bekomen worden.
Men kreeg rantsoenen toebedeeld die in grootte varieerden, naargelang men een volwassene of een
kind was, of naargelang de zwaarte van de arbeid die men moest verrichten. Een paar voorbeelden
van rantsoenen: 225 gram brood, 4 tot 10 gram boter, 20 à 30 gram vlees per dag en 150 kg kolen per
gezin van vier personen per maand. Men zocht naar allerlei gelegenheden om aan extra rantsoenen
te geraken: men begon zelf weer te bakken, men liet in 't geheim koren malen, haver pletten
(havermoutse tuf-pap), aardappelen raspen voor "patatbloem", en van raapzaad maakten de mensen
smout. Men ging ook weer aan 't boteren, koffie was er niet meer en men gebruikte gebrande gerst als
ersatz-koffie. Men plantte zelf tabaksplanten, die ter plaatse gedroogd en gesaust werden.
Talloze mensen togen naar de stortplaats te Weelde-Station. Daar had men voorheen grote ladingen
assen naartoe gevoerd. De mensen zeefden er de half verbrande kolen uit. Het lukte sommigen
daarbij waardevolle voorwerpen te vinden. Dat deed al vlug de ronde, zodat een leger "goudzoekers"
naar Weelde-Station trok. Een zekere Lex deed er een schepje op en nam sluiks moeders trouwring
mede, zeefde onvertogen en riep plots: "Een gouden ring!" Dat werd luidruchtig gevierd. Toen werd
het zo druk op het stort, dat men voortaan 5 frank toegangsgeld moest betalen.
Januari 1941
Alle huizen moesten verduisterd worden om te beletten, dat men vanuit vliegtuigen centra zou
ontdekken. Overtreders werden gestraft met het afsnijden van de electriciteit. De winter was zo streng,
dat er geschaatst werd van Driekoningen tot 1 maart. Vooral de Schrieken en 't Speeksel hadden
aantrek. Men trok er van alle kanten van 't dorp te voet naartoe. Op 't Speeksel was er zelfs een
"schaatsleraar", de oude Hypoliet Vermeulen.
13 mei 1943
Zeer vroeg in de morgen werd een viermotorige Engelse bommenwerper door kanongeschut van de
Duitse soldaten geraakt. Het toestel verloor alsmaar hoogte en raasde recht op de Koning Albertstraat
af. Op dat ogenblik maakte bakker Corneel Van Tigchelt de oven in zijn achter het huis gelegen
bakkerij aan. Het vliegtuig ramde de schuur van Jan Ooms, scheerde a.h.w. over het hoofd van de
bakker en maaide diens huis weg. Meteen schoot het huis in lichterlaaie. Vele bewoners van de
omgeving waanden zich in het "Laatste Oordeel" en renden de straat op. De ontsteltenis was groot
toen bleek, dat Theresa Van Gils, de vrouw van de bakker, het niet overleefd had, evenmin als het
dochtertje Annie. Jos Dickens was toch de brand ingerend en kwam met een klein meisje in de armen
buitengelopen. Dat bleek Treesje Van Gils te zijn, een nichtje dat toevallig die nacht daar was komen
slapen. De vier inzittenden van het vliegtuig waren met de parachute nog tijdig gesprongen, maar drie
van hen vielen in de handen van de Feldwebel. De vierde werd door de familie Adriaan Buyckx gered.
22 juli 1943
De Feldkommandatur van Antwerpen eiste de klokken op. De jongen mannen van Weelde togen naar
de kerk om duchtig de klokken te luiden, want dat mocht nog gedurende één uur. Omdat zij niet
ophielden, sneden de Duitse soldaten de touwen door. Twee klokken werden meegenomen. Het was
een sensatie toen die met zware kabels neergelaten werden.
15 augustus 1944
Het vliegveld van Gilze-Rijen werd gebombardeerd door tientallen vliegtuigen van de geallieerden.
Iedereen in Weelde moest de schuilkelders induiken. Met man en macht werden grote putten in de
grond gegraven en toegedekt met mutsaard, balken en planken. Daarover werd aarde gelegd en
tenslotte plantte men daarop takkebossen.
1 september 1944
Geallieerde vliegtuigen beschoten allerlei vervoermiddelen op de grote wegen, nadat men de
bevolking had aangemaand die wegen te vermijden. Boven Weelde-Statie begonnen de duikvluchten.