Weelde Toen en Nu - Heemkundekring Nicolaus Poppelius

Als je "kwaad" leest, voorspelt dit niet veel goeds. Zoals je ziet, was het een gegeerd element om
plaatsnamen te vormen. Een Kwaad Veld was een stuk land van slechte kwaliteit voor de gewassen.
Een Kwaad Aierven moet een ven geweest zijn, waarin je bij voorkeur niet mocht baden vanwege de
bedrieglijke bodem waarin je wegzakte. Een Kwade Horst was een hoge akker waarop je niet veel kon
telen.
Laar, Laarhof, Laarlitstraat, Laarstraat, Laarstraatje, Laarweg, Achterlaar, Gemeen Laar, Hoog Laar,
Voorlaar, Waterlaar
de Lare (1340), opt lair (1387), laer (1466), enz. tot Laar (1981);
De namen Laarhof, Laarlitstraat, Laarstraat, Laarstraatje zijn vrij recent. Ze komen alle voor in het
Laar.
Laerwech (1618): een gedeelte van de Laarlitstraat;
achterste Laer (1692), enz. tot agter Laer (1774): het gedeelte van het Laar dat het verst van het
Centrum verwijderd is;
gemeyn laer (1466): een gedeelte van het Laar;
opt hoegh lar(e) (1417): een uitloper van het hoger gelegen gedeelte van het Laar;
voorste laer (1727), Voorlaar (1981): het voorste gedeelte van het Laar, als je er vanuit het Centrum
inrijdt;
den waterlaer (1621) (1647): het is een plaats in de Reien, maar wij zijn er niet in geslaagd de Reien
zelf te localiseren. Een laar is een braakliggend land ofwel een sprokkelplaats in het bos. Het gebeurt
ook, dat het gewoon maar een open plek in een bos is, een gemene weide of een bosachtig terrein.
Het is vrijwel zeker, dat het hier om een sprokkelplaats ging in een gebied waar de gronden nog braak
lagen. Meestal waren die begroeid met bossen en kreupelhout. Het gemeen Laar zal zeker wel een
openbare sprokkelplaats geweest zijn. Het waterlaar moet dan een soort ven in een bos geweest zijn.
Lazarij
de lazarije (1652), de Lazerye (17e eeuw). Wij hebben geen teksten gevonden waarin wij konden
aflezen waar deze lazarij stond. Het is zeker een verblijfplaats geweest voor besmettelijke ziekten.
Leembraak, Leemkuilweg, Leemputten, Leemskuil(en)
leembraken (1453), het leembraeck (1643), enz. tot Leembraecken (1787): dit is een akkerland op de
Brein.
aende hoendervangers opte oyens nu Leembraeck (1631): deze Leembraak lag wellicht in de
Ooibraak, want uit vergelijking met nog andere teksten uit de 17e eeuw blijkt hoendervangers steeds
daar te situeren te zijn.
de leemputte (1340), leemputten (1368), en dan ontelbare vermeldingen door de eeuwen heen, vrijwel
allemaal "Leemputten" geschreven. Leemskuil en Leemkuilweg zijn recente namen. Leem is door het
veelvuldig gebruik ervan voor het bestrijken van muren, het aanleggen van vloeren en zelfs paden een
grondsoort die in talrijke plaatsnamen bleef voortleven. De Leembraak en de Leemputten waren
streken (niet zover van elkaar gelegen trouwens) waar men aan leemwinning deed. Voor het element
"braak" verwijzen wij naar hierboven onder "Braak". Leembraak is "een braakliggend terrein, waarop
leem gestoken werd".
Leeuwerk, Leeuwerkebraak, Leeuwerkenakker, Leeuwerkenhoeve, Leeuwerkweg