Weelde Toen en Nu - Heemkundekring Nicolaus Poppelius

3. - Victoria Wijgerde (1884-1/1/1892)
4. - H.De Lausnay (1/1/1892-16/2/1892)
2. Op 16/2/1892 werd de meisjesschool en de jongensschool weer bijeengevoegd
1. - Victoria Wijgerde (16/2/1892-5/2/1893)
2. - H.De Lausnay (16/2/1892-18/4/1899)
3. - J.A.Meulendijks (16/2/1892-18/4/1899)
3. Op 18/4/1899 werd de dorpsschool weer opgedeeld in een meisjes- en een jongensschool
Onderwijzers die wij niet vergeten...
Meester Frans Berghmans
De naam Berghmans is onverbrekelijk verbonden met de geschiedenis van de jongensschool te
Weelde. Hij heeft door zijn schranderheid en vooral zijn bewustzijn een belangrijke functie te
bekleden, in de ontvoogding van Weeldes dorpsgemeenschap een zeer grote verdienste gehad. Dat
uitte zich niet alleen in zijn onderwijs, maar ook in wat hij tijdens zijn vrije tijd deed. Inderdaad, ook zijn
avonden en weekends stonden in dienst van de bevolking. Zijn hobby lag namelijk in het verlengde
van het onderwijs. Dagenlang kon hij in zijn geïmproviseerd laboratorium allerlei proeven zitten doen.
Met alle plezier ontleedde hij de diverse stalen die de landbouwers hem aanbrachten. Vooral betrof
het stalen van de nieuwsoortige chemische meststoffen. Meester Berghmans probeerde steeds voor
de boeren de beste oplossing te vinden voor hun problemen en hun efficiënte raad te geven. Vele van
onze oudere mensen denken nog steeds met eerbied terug aan deze man.
Meester Jozef Steenackers
Bij het eerste contact een beetje stug, maar na verloop van tijd steeds meer wegsmeltend in een
goedwillige glimlach en een heel aparte soort van charme, kon meester Steenackers je steeds in zijn
greep krijgen. Toch bewaarde hij altijd nog dat laatste stukje eigen persoonlijkheid, dat hem een hoog
aanzien gaf. In de klas dwong hij de bewondering af van al zijn leerlingen, want er was niemand die
zoveel wist als die meester. Je kon niet anders dan je erg tuchtvol gedragen, want bij ontij was zijn
opmerking vlijmscherp. Je was zowaar meer beducht voor zijn uitspraken dan voor zijn strenge hand.
Jawel, een strenge hand had hij ook. Het mooiste evenwel was zijn niet aflatende belangstelling voor
de geestelijke ontwikkeling van zijn leerlingen, maar ook -en in zeer sterke mate- voor zijn oudleerlingen.
Hij kon het niet laten om ouders ertoe aan te sporen hun beter studerende kinderen naar
de middelbare school te laten gaan. Hoevelen zijn er niet in het Seminarie van Hoogstraten terecht
gekomen, nadat Meester Steenackers hun ouders met een goelijke glimlach had aangezet om toch
die enkele duizenden frank per jaar erop te riskeren. Eens je dan in de grote school Latijn en Grieks
zat te blokken, informeerde Meester Steenackers discreet bij de ouders naar de gang van zaken. Het
moet gezegd, dat dit door de vaders en moeders erg op prijs werd gesteld.
Tijdens de eerste wereldoorlog zette de jonge onderwijzer die Jozef Steenackers toen nog was, zich in
als informatie-aandrager voor de spionagedienst van het Belgisch leger. Hij moest berichten
overbrengen naar de draadloze telegraafpost te Baarle-Hertog. Van daaruit stuurde men die door naar
de Belgische regering in Le Havre. Zijn vaste route was via de Kievit naar Baarle. Dat gebeurde
uiteraard per fiets of zelfs te voet. Op een gegeven ogenblik had hij echter pech. De Duitse soldaten
wisten hem te pakken te krijgen en voerden hem naar het kasteel te Turnhout. Hij werd er veroordeeld
en men transporteerde hem naar Vilvoorde. Daar moest hij blijven tot het einde van de oorlog. De
Belgische staat heeft hem hiervoor beloond, want in een brief van 24 februari 1919 deelde de
goeverneur van de provincie Antwerpen aan het gemeentebestuur van Weelde mede, dat de Minister
van Openbaar Onderwijs beslist had hem zijn salaris voor de duur van zijn gevangenschap door te
betalen. Zijn belangrijkste verdienste lag echter in de vastberadenheid waarmee hij zijn functie van
onderwijzer gewetensvol en enthousiast wist te vervullen. Hij was zowaar de gentleman-onderwijzer
van het dorp.
Meester Louis Van Beek