Weelde Toen en Nu - Heemkundekring Nicolaus Poppelius

Ge ervan?- En Gij? - Verliezen!- Gij als bestuurslid moogt dat nooit zeggen. Ge moet altijd het moreel
hooghouden. We winnen met 3-0!" Allebei waren ze natuurlijk al heel blij geweest met een kleine,
eervolle nederlaag. Wat gebeurde er? Onze jongens speelden een reuzewedstrijd. Gans Hoogstraten
stond er perplex van. Sportkring-Weelde versloeg het hoog aangeschreven Hoogstraten met niet
minder dan 5-0. Men zegt zo vaak: "Een wedstrijd, vooral in voetbal, moet eerst gespeeld zijn!" En van
dan af voelde S.K. zich meer ingeburgerd in IIe Afdeling, meer bewust van zijn mogelijkheden en
behaalde mooie resultaten en in die eerste competitie in die afdeling ook een zeer behoorlijke plaats
in de eindrangschikking. Nu terug naar het seizoen 1957-1958. Aan de competitie 1957-1958 werd
deelgenomen met niet minder dan vier elftallen: het eerste elftal, de reserven, de scholieren en de
kadetten. De jaarlijkse verplichte Algemene Vergadering, gehouden de 31 augustus 1957, dus vlak
voor de aanvang van het nieuwe seizoen, bevestigde in het bestuur van Sportkring:
Jan Verheyen, voorzitter
Jos Verhaeren, secretaris
André Cooremans, schatbewaarder
Verder alfabetisch: Louis Bols, Henri Buyckx, Emiel Kuppens, Jozef Leuze, Jan Sommen, Jules Snels,
Adriaan Van Gils, Henri Van Gils, Jan Van Gils, Ferdinand Van Riel, Dr.Laurent Van Baelen bleef erevoorzitter.
Z.E.H.Pastoor Bluekens J. proost, Ferdinand Kuppens was de trainer. Het feit, dat we in
1957-1958 kampioen werden, kan misschien een haast onbenullige aanleiding hebben gehad. De elfnovemberdienst
had plaats in de Straat in de Sint-Janskerk. Gewoontegetrouw -in die tijd- moest er
daarna nog iets gedronken worden. We zaten bij Mit Ooms in het café. Een buitenstaander sprak daar
één van onze bestuursleden aan: "Ze spelen wel goed altijd, zeer goed, maar kampioen worden, dat
zal niet. Ik denk dat ge het moreel niet hoog genoeg hebt staan!" Was dat een kaakslag, een verwijt,
een kleinering, of wat? Vooral dat "moreel" knoopte ons bestuurslid in zijn geheugen. En al in de
eerstvolgende bestuursvergadering kwam de kwestie op de dagorde. Een nieuwe geestdrift was het
gevolg. Op 3 januari 1958 kwam er een buitengewone algemene vergadering. Op dat ogenblik had
ons eerste elftal reeds zeventien wedstrijden gespeeld, meer dan de helft van de competitie. We
boekten tot dan één ongelukkige nederlaag en zestien overwinningen. Dat maakte 32 punten op 34.
We noteerden 58 goals voor en 17 tegen. Onze reeks telde 16 deelnemende ploegen.
Het slot van de op die buitengewone vergadering gehouden toespraak: "En tot slot richt ik me speciaal
tot onze mannen van de eerste en tot onze supporters. Het is in de huidige situatie zeer jammer dat
onze flinke Jan Heyns vorige zondag uitgevallen is. Wij wensen hem voorzeker een spoedig en
compleet herstel. Met de grootste moed, met de sterkste wilskracht, met de volledigste overgave, met
de meest rotsvaste overtuiging en met de taaiste volharding zetten we overmorgen de kompetitie
verder. We zullen beslist nog harde noten te kraken krijgen. Maar dat kunnen we. Getuige de twee
laatste wedstrijden. Ge kent ze. Ge kent hun verloop. In die wedstrijden heeft Weelde bewezen wat
het is, wat het kan. Vechten, volhouden, zegevieren, ook al is het lot tegen. Op te merken feiten uit het
eerste grote deel van deze kompetitie zijn dat onze eerste al de wedstrijden tegen kopploegen won
met tenminste twee goals verschil terwijl het tegen de zwakkere broertjes soms maar lastige uitslagen
werden. Als 't zo voortgaat, dan, ja dan... Welaan, supporters, laat U horen in het vervolg der
kompetitie. Welaan, spelers van de eerste, de harde verdere strijd tegemoet. Als de titel in ons bereik
ligt zullen we hem winnen ook zonder onze leidingspost nog eenmaal af te staan! Voor onze spelers
van de eerste stel ik als strijdleus voor deze tweede kompetitiehelft: Sportief vechten, volhouden,
zegevieren. Dan is de titel voor ons. Dan is de titel voor Sportkring-Weelde en dan zullen we vieren".
Er werd gewerkt, zelfs gezwoegd. Er werden regelmatig opmonterende brieven naar de spelers
gezonden en meer en intensievere bestuursvergaderingen werden gehouden. Een negatieve kant
misschien voor die tijd was er ook. Naarmate het seizoen vorderde, was er tijdens de wedstrijden
steeds minder tijd voor sigaretten rollen en werd er dus meer overgeschakeld naar gemaakte.
Hoevelen begonnen of herbegonnen toen niet met roken! Hoe dichter naar het einde van die
competitie, hoe meer immers de spanning steeg.
Al langer was het aan te zien: uiteindelijk zou het gaan tussen S.K.Weelde en S.K.Oosthoven. Weelde
had de leiding niet meer afgestaan, maar Oosthoven deed het even goed. Wonder boven wonder: de
laatste wedstrijd moest de grote beslissing brengen en daarin kwamen -dat is nog sterker- de twee
titelkandidaten tegenover elkaar op het terrein van Weelde! Zo was de situatie: Weelde had aan één