Weelde Toen en Nu - Heemkundekring Nicolaus Poppelius

L.Stroobant in 1927 eveneens een 9 meter lange en 2 meter brede sleuf gegraven. Het centrum was
ook reeds eerder doorwoeld geweest. Zelf konden zij nog de aanwezigheid vaststellen van een 3 tot 4
cm dikke houtskoollaag in het midden. In 1966 waren geen bijzettingen meer aanwezig. Onder de
centrale storing vonden wij nog wel het spoor van een aangepunt houten paaltje, mogelijk een restant
van een dodenhuisje. De heuvelvoet was omgeven door een krans van 14 dubbelposten (diameter: 14
meter). Telkens tegenover elk postenpaar vonden wij op het oud oppervlak en onder de plaggen van
het heuvellichaam een vlek of hoopje geel zand terug. Dit kan er op wijzen dat de palen reeds
geplaatst waren vooraleer de plaggen werden aangebracht. Enkele paalkuilen bevatten wat
houtskoolresten. De paalbases zelf waren aangekoold. Houtskoolkoncentraties waren er ook op het
oud oppervlak en tussen de heuvelplaggen.
Tumulus IV. Ringwalheuvel. De betrekkelijk kleine kernheuvel, zoals steeds opgebouwd uit
omgekeerd opeengestapelde heideplaggen, had een diameter van ongeveer 8 meter en was nog 50
cm hoog bewaard. Hij was omgeven door een wal (basisbreedte 2,50 meter), die aan de zuidwestzijde
onderbroken was en op die wijze een 1 meter brede toegang vrijliet. Deze wal was op zijn beurt
omgeven door een 1,50 brede en 1,40 meter diepe V-vormige ringsloot. Deze laatste bezat eveneens
een onderbreking, die korrespondeerde met deze in de wal. De totale diameter van de konstruktie
bedroeg 16 meter. In 1927 vonden E.Rahir en L.Stroobant in het centrum van deze tombelle n°2 op
een diepte van 40 cm een dunne houtskoolvlek (diameter 1,60). Op 1,60 meter van het centrum
verwijderd vonden zij nog de onderste helft van een grote urn, gevuld met verbrande beenderen. In
1966 waren helemaal geen bijzettingen meer aanwezig. Slechts in het zuidwestkwadrant lag een
kleine hoeveelheid krematie in een konijnenpijp. Mogelijk is deze ergens uit het centrale deel van de
heuvel afkomstig. De analyse van de beenderen liet geen antropologische diagnose toe
(Dr.P.Janssens). Onder de heuvel lag het oud oppervlak overstrooid met houtskool. Tegenover de
toegang waren zelfs enkele grotere stukken van verbrande boomstammen te herkennen.
De grafheuvels bij de Vlasroot
Tumulus I. Tweeperiodenheuvel gelegen op de scheiding van twee akkers. Van de noordelijke helft
was ongeveer 30 cm afgegraven; het zuidelijk gedeelte was bij de ontginning slechts weinig verlaagd.
a. Ringwalheuvel met wal en uitwendige ringsloot. Een kleine kernheuvel (diameter 6 meter) bedekte
een centraal gelegen bijzetting. Deze was door een storing gedeeltelijk vernield. In het restant van de
ovale grafkuil tekende zich nog duidelijk een kleine boomkist af. Daar hier noch in de omgewoelde
aarde krematieresten konden teruggevonden worden, is het waarschijnlijk dat een lijkbegraving
plaatsgevonden heeft. De geringe afmetingen van de kuil, waarvan de breedte slechts 50 cm bedroeg,
en van de binnenzijde van de boomkist (breedte: nauwelijks 30 cm) wijzen op een kindergraf. De
heuvel zelf was omgeven door een wal, met een basisbreedte van 1,50 tot 2 meter. De buitenrand van
de wal werd gestut door 2 op elkaar gelegde heideplaggen. Het zand dat door deze plaggen werd
tegengehouden was afkomstig uit de uitwendige ringsloot, die onmiddellijk bij de walvoet aansloot. De
afgeronde bodem van deze 1 meter brede sloot reikte tot een diepte van 80 cm onder het oud
oppervlak. De totale diameter van de konstruktie bedroeg 12 meter.
b. In een tweede fase werd het bestaande heuvellichaam waarschijnlijk opgehoogd, een nieuwe
ringsloot gegraven en ditmaal een uitwendige wal opgeworpen. De tijd die verliep tussen beide
konstrukties lijkt relatief kort geweest te zijn. De noordwestelijke helft van de tweede greppel werd
immers aangelegd in de nog zichtbare bedding van de eerste sloot. De nieuwe ringsloot was echter
groter, waardoor het centrum van het nieuwe monument meer naar het zuidoosten werd verlegd. Aan
de oost-, zuidoost- en zuidzijde werd de oudere greppel, waarin zich 10 tot 20 cm zand afgezet had,
met plaggen gedempt. In deze tweede fase mat het heuvellichaam 11,50 meter in doormeter. De
ringsloot aan de voet van de heuvel was 2 meter breed en de afgeronde bodem ervan reikte tot 1
meter onder het oude maaiveld. Het zand uit de sloot was naar buiten toe tot een lage 3 meter brede
wal opgeworpen. De totale diameter van deze konstruktie bedroeg alzo 20 meter. De sekundaire
plaggenophoging bedekte eveneens een bijzetting, iets excentrisch gelegen in zuidoostelijke richting,
ter hoogte van het oud oppervlak en tussen de primaire wal en heuvel. Twee boomstammen met een
dikte van 20 cm en een lengte van 2 meter waren op een afstand van 60 cm parallel aan elkaar
neergelegd en 10 cm diep in het oude oppervlak ingegraven. Langs de zuidwestzijde was deze op die
wijze afgebakende ruimte afgesloten door een dwarsbalkje. Dit was evenwel niet het geval aan de
noordoostkant. Aangezien hier evenmin resten van verbrande beenderen te bespeuren waren,