Weelde Toen en Nu - Heemkundekring Nicolaus Poppelius

maetkens beempt (1639), maetiens bemt (1702);
Maetsche Heykens (1822);
Maetse leegde (1668). Voor het woord "maat" moeten wij terug naar het Middelnederlandse "mate".
Dat betekende "maailand". Wij kunnen hier dus spreken van grasland of hooiland. Het leeft nog voort
in "toemaat" (= tweede hooisnede). De elementen -beemd en "laagte" wijzen wel op geschikte
liggingen voor een weide. De Maatse Heide zal dan de heide bij de Maatse Laagte geweest zijn.
Meerbroek
meerbroec (1368), merbroec (1368), Meerbroek (1442), meir broeck (1680), enz. tot meerbroeck
(1787). Dit is een oude naam voor het laaggelegen weideland ten oosten van de Voorheide (nabij de
Hegsebrug). Voor het element "broek" zie onder Broek. Meer heeft precies dezelfde herkomst als
Meir. Zie daarvoor dus onder Meir.
Meir, Engmeir, Meirbocht, Meirse Akker, Meerbroek, Mierder Meer, en talrijke andere samenstellingen
met "Meir".
de meere (1340), Mere (1347), verder steeds "Mere" tot 1417, Meere (1442), Meer (1570), Meir
(1631), enz. steeds dezelfde varianten tot Meir (1981);
meerbocht (1614) tot meirbugtje (1801);
Meeracker (1434), meirschen acker (1638), tot Meerschen akker (1793);
Mirdermere (1331), tot Mierder meir (1749) en middermeer (1818). Bekend zijn nog de volgende
namen: Meirseheistraat (recent), Meirse Kerkstraat (vanaf 1699), Meirsepad (vanaf 1621),
Meirsestraat (vanaf 1630), Meirs Grote Dries (recent), Meirs- of Zevenpad (recent), Meirs Voorhoofd
(vanaf 1822). Meer of Meir komen veel voor in plaatsnamen. Meestal betekenen zij oorspronkelijk een
stuk land dat door een gracht of heg omgeven is. Een tweede betekenis is "waterplas" en een derde
"grenspaal". In elk geval heeft de naam altijd iets te maken met "grens" of "afbakening". Bij
Mierdermeer is het duidelijk "grenspaal". Meerbroek betekent dan een waterplas in een moerassig
gebied dat omgeven was met struikgewas. Vele verdere samenstellingen zijn gewoon met de
gehuchtnaam gevormd.
Moershoeven, Moervenneke
moers hoeve (1368), moers hoeve (1387), moirs hoeve (1410), moerhoven (1453), morshoeve (16e
eeuw), Moershoeve (16e eeuw), enz. tot moersehoeven (17e eeuw) en Moeshoven (1778). In elk
geval is (zijn) deze hoeve(n) te situeren in de Leemputten. Hieruit blijkt dus, dat er al in de veertiende
eeuw bewoning was in de Leemputten. De talrijke vindplaatsen vermelden nu eens het enkelvoud,
dan weer het meervoud, zodat wij niet duidelijk te weten komen of er meerdere huizen mee bedoeld
werden. Het woord "moer" had wel wat te maken met lage gronden die drassig van uitzicht waren.
Vandaar nog het woord "moeras". Het is ook niet onmogelijk, dat een persoonsnaam aan de basis ligt.
Moesdijk, Moesdijksbeemdenweg, Moesdijkstraat, Moesleer
Behalve Moesleer (ergens een beemd) hebben alle namen met dezelfde Moesdijk te maken.
maesdyck (1597), maesdyck (1612), maessdijck (1612), enz. tot maesdijck (1784) en Moesdijk (1981).
Bossen, heide, weiden en akkers langs de Molenheide. Wij moeten natuurlijk terug naar de vormen
met "maes", wat ofwel "modder, slijk" betekent ofwel (en hier bij ons toepasselijk) gewoon "waterloop".
Net zoals "Aa" en "Mark" is "Maas" een geliefde naam voor zo'n riviertje. In Moesleer vinden wij
wellicht het element "laar" (zie aldaar) terug.
Molen en alle andere samenstellingen