Weelde Toen en Nu - Heemkundekring Nicolaus Poppelius

als u dingen mist die u eigenlijk had willen lezen. Onze bedoeling is niet anders dan u een indruk te
geven van de vele veranderingen die zich in het dagelijkse leven van onze grootvader hebben
voltrokken en vooral om de laatjes in uw eigen geheugen open te trekken en u daardoor aan te sporen
uw kinderen en kleinkinderen ook eens wat te vertellen over een jong verleden dat toch al zo grijs is,
zodat de tere draad met het verleden niet zal breken. Immers, zegt de wijsgeer niet: "Wie zijn verleden
niet kent, dwaalt doelloos en onzeker rond en weet zich met de toekomst geen raad?"
De weg Turnhout-Poppel
Toen ik geboren werd, waren de wegen in de Kempen nog bijna allemaal onverhard. Door Weelde
liep slechts één verharde weg, namelijk de weg Turnhout-Ravels-Weelde-Poppel. Oorspronkelijk had
de staat deze weg via Ravels-Eel willen aanleggen. Waarom er dat niet van gekomen is? Nou, dat zit
zo. Rond 1850 moest de weg worden verhard. De schrik voor "den Hollander" zat er nog goed in bij de
mensen. De toenmalige burgemeester van Ravels woonde in Eel en die redeneerde zo: als de
Hollanders nog eens komen, dan komen ze met hun leger eerst in Eel aan. Laat daarom de harde
weg maar rechtstreeks via Weelde gaan, zonder Eel aan te doen. Aangezien burgemeesters in die tijd
heel wat gewicht in de schaal konden leggen, besliste de gemeenteraad dat de weg moest worden
aangelegd, zoals hij nu ligt, over de Brein en het Stenen Bruggetje.
De Statie
Veel later moest er nog een verharde weg worden aangelegd en wel naar de Statie. Bij de aanleg van
deze weg speelde de pastoor een grote rol. Voordat ik over de aanleg van deze weg ga vertellen,
moet ik eerst nog iets anders zeggen. De statie zou eerst gekomen zijn bij de weg naar de Meir,
achter Hagen. Daar verzette de Weeldse bevolking zich echter tegen, op de eerste plaats de pastoor.
De mensen waren ervan overtuigd dat een statie-kwartier veel slecht volk met zich zou meebrengen
en bovendien meenden ze stellig, dat dat slechte volk allerlei problemen zou scheppen. De koeien
zouden bijvoorbeeld wel eens minder melk kunnen gaan geven werd verteld. Dergelijke argumenten
zorgden ervoor dat de Statie aan de uiterste punt van Weelde kwam te liggen. De spoorlijn Turnhout-
Baarle Hertog-Tilburg zou anders van Turnhout naar Weelde hebben gelopen en vandaar via Alphen
naar Tilburg.
De weg naar de Statie komt er toch
Toen de Statie er dan tenslotte was, wilde de staat een verharde weg aanleggen van Merksplas via de
Statie naar Weelde. De pastoor stookte echter de gemeenteraad op om tegen dat voorstel te
stemmen, vanwege dat slechte volk. In de gemeenteraad zeiden ze dan ook: "als we een weg moeten
hebben, ploegen we er wel ene". Later moest de weg toch verhard worden, want veel vervoer ging
van het dorp naar de Statie en omgekeerd. Het gebeurde nog al eens dat de karren vastliepen in het
mulle zand, zeker de oertsen (boomezels) die vaak geladen waren met dikke boomstammen. De
voorman sakkerde dan hevig. Toen pastoor Beerten er zo ene hoorde tieren zei hij: "Zo komde gij nie
in den hemel". Waarop hij als antwoord kreeg: "Ik moet nie nar den hemel, mer nar de Statie". Het
gevolg was dat burgemeester Wouters tenslotte zijn zin kreeg, ten koste van pastoor Beerten. De
gemeenteraad stemde er mee in, dat de verharde weg er zou komen. Om de weg te bekostigen zou
gemeentegrond worden verkocht.
De aanleg van de weg naar de Statie
Pastoor Beerten zag nu wel in, dat de aanleg van een verharde weg niet meer tegen te houden was.
Als het dan toch zover moest komen, kon hij er ook net zo goed van profiteren. Hij kwam met de
aannemer overeen dat die de kasseien wat verder uit elkaar zou leggen, zodat er nog genoeg
kasseien zouden overblijven om het stukje weg van het singeltje naar de kerk te bestraten, evenals de
weg door de Dreef naar het Hoogeind. De pastoor kreeg zijn zin, maar de mensen die over de
kasseien naar de Statie hobbelden, zullen de ideeën van de eerwaarde heer nog vaak hebben
vervloekt.
Burgemeester Wouters