Descarga en formato PDF (3,8 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Lexicoloxía, lexicografía e onomástica
Intenta identificar a situación do CASTRUM MINEI, citado na Historia Compostellana e que algúns estudosos
sitúan no actual Castro de Veiga (OU) e outros en Castrelo de Miño (OU). O autor decántase por
este último emprazamento. Analiza o topónimo Castrelo < CASTRELLUM «castro pequeño o de poca importancia»,
diminutivo de CASTRUM e pono en relación co topónimo Castro de Veiga, que nalgúns docs.
dos sécs. XII e XIII aparece como CASTRELLUM DE VEYGA, CASTRELLO DE VEYGA e CASTELLUM DE VEIGA.
263. Macías, Marcelo: “CIVITAS LIMICORUM”, BCPMHAOr, I/5, 1898:73-76 (I); I/6,
1899:89-94 (II); I/7, 1899:114-121 (III); I/8, 1899:137-142 (IV); I/9, 1899:153-161 (V). | [Ed.
facs. dix.]: [Ourense], Grupo Marcelo Macías de colaboradores do Museo e Arquivo Provincial
de Ourense / Xunta de Galicia, Consellería de Cultura, Promoción Social e Turismo,
Dirección Xeral de Promoción Cultural, [2004], 1 DVD-ROM (= Patrimonio bibliográfico de
Galicia. Serie facsimilar; 1).
1. investigación | 2. ámb. galego | 3. diacrónico | 4. p
A partir da toponimia, da información dos escritos romanos e dos achádegos arqueolóxicos, o autor
tenta localizar o FORUM ou CIVITAS LIMICORUM, que sitúa finalmente no monte do Viso (Lobeira, OU).
Tamén achega e sitúa a toponimia actual das principais vilas da época romana. Por último, ofrece a
transcrición das inscricións das lápidas romanas en que se fai referencia aos Límicos.
264. Martínez Sueiro, Manuel: “Vocablos gallegos del dialecto salmantino”, BCPMHAOr,
V/118, 1918:377-385. | [Ed. facs. dix.]: [Ourense], Grupo Marcelo Macías de colaboradores
do Museo e Arquivo Provincial de Ourense / Xunta de Galicia, Consellería de Cultura, Promoción
Social e Turismo, Dirección Xeral de Promoción Cultural, [2004], 1 DVD-ROM (=
Patrimonio bibliográfico de Galicia. Serie facsimilar; 1).
1. investigación | 2. ámb. asturiano-leonés | 3. sincrónico | 4. c | 5. lingua oral
Do vocabulario de José de Lamano y Beneite, El dialecto vulgar salmantino (Salamanca, Tipografía Popular,
1915), recóllense “más de cien voces genuinamente gallegas, fenómeno que se explica facilmente
por haber pertenecido las tierras salmantina y sayaguesa á la Gallaecia antigua y haber habido
quizá el mismo sermo rusticus” (p. 378). Velaquí unha mínima mostra das voces recollidas: andróminas
«zalamerías», amorriñarse «entristecerse», anque «aunque», aturar «aguantar», bagullo «hollejo de la
uva», buraca «agujero», canga «armazón de arado para una caballería», cangallo «andrajo, cosa estropeada»,
comenencia «conveniencia», charelo «torcido», cheiro «hedor», debrocar «inclinar o ladear
una cosa», engarañido «entumecido», escurruchado «escurrido», esfolar «desollar», esmagar «estronjar,
machacar», fungar «gruñir», ligón «azadón», marmelo «tonto», mazaroca «mazorca», meco «vanidoso,
melindroso», pechar «cerrar», pingar «pringar». Cita tamén topónimos da zona que revelan esta relación:
Gallegos de Solmirón (Béjar), Gallegos de Argañán (Ciudad Rodrigo), Galleguillos (Salamanca), San
Felices de los Gallegos (Vitigudino), Gallegos de Huebra (Sequeros), Valdegallegos, Galleguillos de Alba,
Gallegos de Crepes, Navagallega, Aldeagallega, Monforte de Sequeros e Frades.
265. Martins, Higinio: “Ũa Céltica chamada Kalláikia”, [Ed. en liña n.v.]: Portal Galego da
Língua, 24-XI-2004, , [Formato: PDF], [Consulta:
26/05/2006].
1. investigación | 2. ámb. galego | 3. sincrónico e diacrónico | 4. pmc
Bibliografía analítica da lingua galega (2004) 143