Descarga en formato PDF (3,8 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Lexicoloxía, lexicografía e onomástica
Creciente y Arbo” (p. 250). Ademais do nome, indícase o tipo de propiedade (lugar, muíño, soto, viña,
veiga, monte, campo, leira, couto, granxa, etc.).
276. Vázquez Martínez, Alfonso: “La encomienda de S. Juan de Mourentán (Arbo)”,
BCPMHAOr, XVII/1, 1949:11-38, 1 mapa. | [Ed. facs. dix.]: [Ourense], Grupo Marcelo Macías
de colaboradores do Museo e Arquivo Provincial de Ourense / Xunta de Galicia, Consellería
de Cultura, Promoción Social e Turismo, Dirección Xeral de PromociónCultural, [2004], 1
DVD-ROM (= Patrimonio bibliográfico de Galicia. Serie facsimilar; 1).
1. investigación | 2. ámb. galego | 3. sincrónico | 4. e
Estudo histórico da encomenda de San Xoán de Mourentán, que actualmente corresponde á parroquia
de San Cristovo de Mourentán (Arbo, PO). Detállanse os lugares que aparecen nomeados no apeo do
couto de Mourentán (a. 1663) e ofrécese unha relación dos lugares que pertencían á encomenda.
Vid. tamén as entradas 288, 615, 616, 629.
432 Antroponimia
4321 Traballos etimolóxicos
277. Aira González, Raquel: “Notas sobre a onomástica medieval da Terra de Bergantiños”,
en Rosario Álvarez Blanco, Francisco Fernández Rei e Antón Santamarina (eds.), A Lingua
Galega: historia e actualidade: Actas do I Congreso Internacional (Santiago de Compostela, 16-
20 de setembro de 1996), III, Santiago de Compostela, Consello da Cultura Galega / Instituto
da Lingua Galega, [2004]:459-473. | [Ed. facs. en liña n.v.]: Santiago de Compostela, Consello
da Cultura Galega, [2006], , [Formato: PDF], [Consulta: 09/06/2006].
1. investigación | 2. ámb. galego | 3. diacrónico | 4. e | 5. inf. diafásica (rexistro xurídico-administrativo)
Analízanse algunhas formas onomásticas da zona de Bergantiños testemuñadas en sete documentos
medievais inéditos do mosteiro de San Mamede de Seavia, datados entre 1423 e 1487 e conservados
no ASPAntealtares. Tras a análise dos documentos, percíbese que no séc. XV “as opcións que había para
os prenomes eran moi poucas, de aí que as fórmulas de nominalización persoal estean formadas fundamentalmente
por dous elementos, o prenome e o segundo nome” (p. 472), adquirindo grande importancia
os apelidos de orixe. As fórmulas máis frecuentes son prenome + segundo nome patronímico,
prenome + segundo nome delexical (alcume) e prenome + segundo nome de orixe (toponímico). En canto
aos topónimos, destaca o feito de seren moitos deles formas exclusivas de Galicia, resultando difícil
en moitos casos establecer a súa orixe. As formas documentadas son as seguintes: Abregoi, Ardaña,
Baiordo, Bormoio, Centiña, Cerqueda, Coristanco, Ferradás, Mira, Oca, Rus, Sabaceda, Seaia / Seavia. Para
cada unha delas sinálase a posible orixe e o(s) documento(s) en que se rexistran.
278. Domínguez Fontela, Juan: “El apellido Feijóo: Como debe escribirse”, BCPMHAOr,
IX/207, 1932:424-425. | [Ed. facs. dix.]: [Ourense], Grupo Marcelo Macías de colaboradores
do Museo e Arquivo Provincial de Ourense / Xunta de Galicia, Consellería de Cultura, Pro-
Bibliografía analítica da lingua galega (2004) 147