Descarga en formato PDF (3,8 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Traballos sobre variedades non xeográficas do galego
a mão noutro di-/a) de Afonso X o Sabio, que, polos termos que inclúe, se considera unha composición
atrevida e sacrílega. Alúdese ao contacto entre linguas diversas na Península Ibérica no momento da
produción da lírica galego-portuguesa, así como á recorrencia á ambigüidade semántica das cantigas
de escarnio, fundamentalmente coa finalidade de facer rir ou insultar.
747. López Cid, José Luis: “Curros Enríquez en la lírica”, BCPMHAOr, XVIII/2, 1955:145-173.
| [Ed. facs. dix.]: [Ourense], Grupo Marcelo Macías de colaboradores do Museo e Arquivo
Provincial de Ourense / Xunta de Galicia, Consellería de Cultura, Promoción Social e Turismo,
Dirección Xeral de Promoción Cultural, [2004], 1 DVD-ROM (= Patrimonio bibliográfico
de Galicia. Serie facsimilar; 1).
1. investigación | 2. ámb. galego | 3. sincrónico | 4. c | 5. lingua escrita: lingua literaria
Explora a figura de Manuel Curros Enríquez (1851-1908) desde varias perspectivas. En primeiro lugar,
abórdase a súa condición de humanista ao mesmo tempo romántico e positivista e de ideólogo satiricamente
anticlerical. En segundo lugar, faise un máis demorado estudo da súa linguaxe. Neste estudo
resáltase, por un lado, o seu emprego fluído e correcto do castelán e, por outro, no que se refire ao
galego, destácase a evolución que experimentou ao longo da súa traxectoria literaria. Así, se, mercé
ao seu descoñecemento dos cancioneiros medievais, o galego que emprega nas primeiras obras está
cheo de formas coloquiais, castelanismos e dialectalismos, en etapas posteriores verifícase un afán
depurador que o levou ao abandono de dialectalismos (ahi en lugar de ehi, se ouce en lugar de s’oy) e
de castelanismos (cheirosiñas en lugar de prefumadas, botarche copras en lugar de cantarche), así como
a mudanzas de estilo (fúlxidos luceiros en lugar de ceiriños craros, corazón frido en lugar de corazón
chorando). Finalmente, inclúese un apartado dedicado aos seus críticos (Leopoldo Pedreira e o Padre
Blanco García) e á influencia de Curros nos seus contemporáneos (Aureliano J. Pereira e Enrique Labarta
Pose) e na actualidade [P.M.F.].
748. Meilán García, Antón Xosé: “A forma de Elexías á miña vida pequeniña [de Manuel
María]”, en Manuel María, Elexías á miña vida pequeniña, [Vilalba, Lugo], Instituto de Estudios
Chairegos, 2004:20-25 (= Biblioteca chairega; 1).
1. divulgación/opinión | 2. ámb. galego | 3. sincrónico | 4. c | 5. lingua escrita: lingua literaria
Ofrece unha breve descrición formal dalgúns trazos fónicos, sintácticos, morfolóxicos, semánticos e estilísticos
deste poemario constituído por 13 composicións elexíacas, datado en 1950 segundo o texto
orixinal mecanografiado e publicado agora por primeira vez.
749. Pardo de Neyra, Xulio: O labor lírico do ‘ilustrado’ cura de Fruíme: Textos galegos de
Zernadas y Castro, Santiago de Compostela, Laiovento, 2002, 380 p. (= Ensaio; 160). | [Reed.
dos apdos. 6.2 e 7]: A Coruña, eDixital, 2004, , [Formato: TXT], [Consulta: 07/03/2006].
1. investigación | 2. ámb. galego | 3. sincrónico | 4. e | 5. lingua escrita: lingua literaria
Estudo fundamentalmente literario que inclúe caracterización gráfica, fónica, gramatical, léxico-semántica
e pragmática dos textos editados (p. 278-298).
Recs.: Teresa Seara, Tempos Novos, 72, 2003:69.
Bibliografía analítica da lingua galega (2004) 351