Descarga en formato PDF (3,8 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Morfoloxía
dos clíticos parece ter uma relação contundente de afirmação existencial do homem e da fixação da sua
língua em formação para com seu semelhante, do ponto de vista antropológico da linguagem”.
101. Álvarez Blanco, Rosario: “A variación nosco : connosco : con nós en galego medieval”,
Verba, 31, 2004:43-73, 3 mapas.
1. investigación | 2. ámb. galego | 3. diacrónico | 4. mc
Estudo das formas de expresión nosco / connosco / con nós dende a época medieval ata hoxe. Na actualidade
só unha parte do territorio coñece a forma ligada fronte ao resto, que emprega a forma analítica
con nós. A partir dun amplo corpus de textos medievais que inclúe lírica, narrativa e prosa documental,
a estudosa sinala que a variante nosco é moi infrecuente na prosa medieval e na prosa literaria empregábanse
cun afán arcaizante. En relación coa situación medieval, “si se pode afirmar que nos textos
de grande parte da área connosco se daba unha maior frecuencia das formas ligadas” (p. 67) fronte ao
resto. Sinala, ademais, que as variantes máis frecuentes presentan o, en xeral pechado, mentres que as
formas con u tónico “son sobre todo características do Cancioneiro de Ajuda e acaso deban explicarse
por interferencia lingüística, aínda que non descartamos totalmente a posibilidade dunha variante
diatópica arcaizante localizable no N de Portugal” (ibid.). Tamén a evolución de -nn- a -n- se concentra
na área de maior presenza de connosco “polo que é razoable concluír que connosco e conosco son variantes
concorrentes, a segunda máis popular” (p. 68).
102-1. Galanes Santos, Iolanda: “A utilización das formas de tratamento persoal no galego
lexislativo e administrativo actual”, en Jesús Varela Zapata, J. M. Oro e JoDee Anderson (eds.),
Lengua y sociedad: Lingüística aplicada en la era global y multicultural, Santiago de Compostela,
Universidade de Santiago, Servizo de Publicacións e Intercambio Científico, 2004:233-245.
1. investigación | 2. ámb. galego | 3. sincrónico | 4. c | lingua escrita: inf. diafásica (rexistro xurídico-administrativo)
Estuda a presenza das formas de tratamento que preceden aos nomes das persoas e cargos en documentos
administrativos escritos en galego, cunha variedade xurídica en construción, publicados no
Boletín do Parlamento de Galicia no período 1989-1997. A análise baséase nun corpus de 84 textos
non protocolarios, que corresponden a documentos xerados por distintos emisores e que pertencen
a dous xéneros: o lexislativo e o administrativo (referidos a tipos de documentación administrativa
propiamente dita e á específica da institución parlamentaria); en total, conteñen máis de 56.000 palabras.
A autora constata que “a norma para a supresión das formas de tratamento que data de 1986
non se respecta de modo estricto nas propias instancias institucionais e interpretouse o seu mandato
como unha simple recomendación, do mesmo xeito cás normas de estilo dos manuais” (p. 239). Das
tres estratexias posibles, no 34’29% dos textos non se utiliza ningunha forma de tratamento como introdución,
no 32’86% utilízanse fórmulas neutras como Señor/Señora, Don/Dona e no 12’86% optouse
por tratamentos como Ilmo. e Excmo.; nun 20% dos textos obsérvanse vacilacións. Para a autora o máis
relevante é “que se usan as formas máis protocolarias de modo moi minoritario, o que en proporción
acontece en menos dun tercio dos casos” (p. 236). Canto aos tipos de textos, “as formas de tratamento
protocolario están completamente erradicadas do xénero lexislativo e normativo [...]. Non acontece o
mesmo no plano administrativo, no que se documenta a súa presencia en documentos creados por
algúns emisores máis institucionais e tamén pola cidadanía o que supón a repetición dun esquema de
discriminación social clásico” (p. 239).
Bibliografía analítica da lingua galega (2004) 77