Untitled - Śląska Biblioteka Cyfrowa

JUSTYNA DUDEK-CHOLEWA
Dziecko w roli autora tekstu
Pierwszymi wypowiedziami dziecka s¹ pojedyncze s³owa, które
czêsto znacz¹ tyle, co pe³ne zdanie 1 (ZIMBARDO, 1996: 145). Jêzyk
dziecka jest bardzo wa¿nym œrodkiem ekspresji procesów psychicznych.
To, co ono czuje, prze¿ywa, zostaje uzewnêtrznione w zabawie,
dzia³aniu, ale najwyraŸniej w wypowiedzi jêzykowej. Dziecko
jest w stanie przedstawiæ obrazowo nie tylko ich treœæ, ale tak¿e
swój stosunek do wypowiadanej treœci; potrafi wyraziæ bogactwo
uczuæ (MARZEC, 1995).
Robert GLOTON i Claude CLERO (1976) uwa¿aj¹, i¿ inspiracja ekspresji
s³ownej w postaci zabawy by³aby najlepsz¹ motywacj¹ dla
dzieci. Szczególne znaczenie – wed³ug nich – odgrywa œrodowisko
rodzinne, gdzie dziecko uczy siê jêzyka podczas s³uchania bajek
oraz dialogu pomiêdzy rodzicami i rodzeñstwem. Dziecko w rodzinie
bawi siê za pomoc¹ jêzyka mówionego. Wystarcza to jednak dla
jego doœwiadczeñ i potrzeb ekspresji w zakresie s³ownym.
Swobodne przejœcie od mówienia do pisania dokonuje siê w sposób
³atwy w szkole, gdy dziecko znajduje siê w sytuacji, w której
formu³owanie swoich myœli i zapisywanie ich sprawia mu przyjemnoœæ,
a odbywa siê to w atmosferze swobody.
Wed³ug Romana Jakobsona „jêzyk jest motorem wyobraŸni”
(GLOTON, CLERO, 1976: 233). Odgrywa on ogromn¹ rolê w zabawie.
1 Dziecko mówi np. mama, co mo¿e oznaczaæ: „To jest mama”, „Mamo, gdzie
jesteœ?”.