Untitled - Śląska Biblioteka Cyfrowa

252 IZABELA SKROBAK
gestia nie pozosta³a li tylko w sferze ¿yczeñ, namawia do nieustannych,
hermeneutyczno-lingwistycznych eksperymentów, poszukiwañ,
kreatywnego niepokoju: „kwestionuj¹c formy dotychczasowe,
[...] szukaæ coraz lepszych »form bardziej pojemnych« dla teologii”.
Twórca sam wychodzi z inicjatyw¹, czego dowodem jest jego pisarski
dorobek. „Staram siê ³¹czyæ tego typu intuicje z bardzo œwiadom¹
prac¹” – wyznaje (SZYMIK, 2002: 103).
Naukowa, porz¹dkuj¹ca, zarazem czytelna refleksja twórcy czyni
jego myœl zdoln¹ do wchodzenia w interakcje z pozateologicznymi
dziedzinami wiedzy. Tak uprawiana teologia – bêd¹ca niezast¹pionym
wysi³kiem prowadzenia dialogu – wymaga otwartoœci
i pe³nego nadziei wnioskowania (SZCZAWIÑSKA, 2001: 27). Dopiero
wówczas mo¿e wierze us³ugiwaæ, do ¿ycia siê zbli¿aæ. Z tezy,
¿e teologia jest swoist¹ zarówno nauk¹, jak i sztuk¹, autor dochodzi
do konkluzji naturalnego jej predestynowania i predysponowania
do dialogu ze swoimi „krewnymi” naukami i sztukami. Naturalne
wszak zadanie i powo³anie teologii – bycie „dla” – s³u¿y uwypukleniu
i potwierdzeniu w³asnej to¿samoœci (SZYMIK, 1999a: 44).
Pogranicze ujmowane jako obszar dysputy z innymi o Innym –
miejsce napiêæ, dialogu trudnego i bez gwarancji sukcesu (porozumienia)
– jest najistotniejsze. Bo tylko rozmowa, bez której trudno
mówiæ o ekumenizmie i fenomenie „pojednanej ró¿norodnoœci”, niesie
obietnicê i zawiera nadziejê (SZYMIK, 1999a: 58).
Literatura
BARTNIK Cz.S. (1987): Historia ludzka i Chrystus. Katowice.
BOMBICKI R.M. (2002): Encyklopedia Actus Purus. Warszawa.
ChRZ¥STOWSKA B. (1997): „Wierzê wierszem”. O poezji kap³añskiej. W: JASIÑSKA-
-WOJTKOWSKA M., ŒWIÊCH J., red.: Religijne aspekty literatury polskiej XX wieku.
Lublin.
DRAJEWSKI S. (1989): Ksiê¿a poeci. „¯ycie i Myœl”, nr 11/12.
DYBCIAK K. (1977): Literatura wobec religii – izolacja czy przenikanie? „Znak”,
nr 11–12.