Untitled - Śląska Biblioteka Cyfrowa

244 IZABELA SKROBAK
przywrócenia utraconej jednoœci (ZALEWSKI, red., 1996: 68). Zawarty
bowiem w temacie epitet wskazuje raczej na jeden z aspektów
ogólnoœwiatowego ruchu, przejawiaj¹cego siê jako d¹¿enie chrzeœcijan,
którzy przyjmuj¹ Jezusa za Pana i Zbawiciela oraz – natchnieni
przez Ducha Œwiêtego – za pomoc¹ dialogu oraz innych
sposobów poszukuj¹ mo¿liwoœci usuniêcia barier i zaprowadzenia
takiej jednoœci, jakiej chcia³ Chrystus (O’COLLINS, FERRUGIA, 2002:
80): „[Proszê], aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie,
a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby œwiat uwierzy³,
¿eœ Ty Mnie pos³a³” (J 17, 21). W szkicu chcê wykazaæ wielowymiarowoœæ
porozumienia, którego kluczem jest Chrystus – S³owo,
staj¹ce siê cia³em.
Przedmiotem analizy jest twórczoœæ ks. Jerzego Szymika – poety
i teologa. W latach siedemdziesi¹tych pisano o pojawieniu siê
w Polsce fenomenu wyj¹tkowego na skalê œwiatow¹ – o ukszta³towaniu
siê „plejady ksiê¿y-poetów” (DYBCIAK, 1977: 1370). Ich twórczoœæ,
rzekomo kokieteryjnie (CHRZ¥STOWSKA, 1997: 1370), zosta³a
nazwana „literatur¹ kruchty” (SOCHOÑ, oprac. 1992: 347); póŸniej
by³a mowa o „kap³añskim nurcie poezji” (SOCHOÑ, oprac. 1992: 5),
„poezji kap³añskiej” (CHRZ¥STOWSKA, 1997: 217–302), „wierszach
ksiê¿y” (taki podtytu³ nosi antologia Jan Sochonia Szaropolskie srebro).
Opisuj¹c zakres osobliwoœci wspó³czesnej kultury polskiej, Bo-
¿ena CHRZ¥STOWSKA (1997: 217) rejestruje 40 jej przedstawicieli.
Podkreœla siê jednak, ¿e zjawisko to w polskiej literaturze nie jest
¿adnym novum (o czym œwiadcz¹ ju¿ tradycje oœwieceniowe), choæ
wybór na papie¿a kard. Karola Wojty³y, poety i dramaturga, stanowi³
jakby imprimatur dla dzia³aj¹cych poetycko ksiê¿y (DRAJEW-
SKI, 1989: 85). Do grona poetów w koloratkach – m³odych poetówkap³anów
„urodzonych w latach 50. i póŸniejszych” (PETHE, 2000:
200) – zalicza siê tak¿e Jerzego Szymika.
Czy jednak ks. Jerzego Szymika uznaæ nale¿y za teologa (dogmatyka
– chrystologa) wy³¹cznie, czy tak¿e – jednoczeœnie – za
literata? Jego dorobek twórcy pozwala potraktowaæ go jako literata,
czyli – wed³ug definicji – „autora utworów literackich lub publicystycznych”
(SZYMCZAK, 1994: 44) albo „osob¹ uprawiaj¹c¹ zawodowo
twórczoœæ pisarsk¹” (KOSTKIEWICZOWA, 2000: 283). Wszelako