Untitled - Śląska Biblioteka Cyfrowa

Teologia i literatura w ekumenicznym wymiarze twórczoœci...
249
skowanie z przes³anek, ale ¿ywa teologia, wiedza o ostatecznym
Ÿródle ¿ycia i o Tym ¿ywym, spotkanym wœród ludzi s¹ naprawdê
wa¿ne (NOSSOL, SZYMIK, 1999: 47). Teologii pozakontekstualnej,
abstrakcyjnej, odartej z miejsca i czasu tworzyæ nie wolno; by³aby
to – zdaniem ks. SZYMIKA (2001b: 311) – „zdrada Cudu Inkarnacji,
wpuszczenie diab³a gnostyckiej spirytualizacji boczn¹ furtk¹! Przeci¹g
nie mo¿e byæ argumentem za odciêciem œwie¿ego powietrza”.
Na kontekstualnoœæ jako wspóln¹ perspektywê spojrzenia teologa
i literaturoznawcy na literackie dokonania ks. Jerzego Szymika
wskazuje Aleksandra PETHE (2000: 200). ród³em zarówno teologicznej
myœli, jak i poetyckiej wyobraŸni jest bowiem konkretne
¿ycie: czas, miejsce, sytuacja oraz osobiste prze¿ycie poety i teologa.
Dlatego przy wnikliwym ogl¹dzie jego przeró¿nych tekstów ³atwo
dostrzec teologiczn¹ w³aœnie (a chrystologiczn¹ przede wszystkim)
p³aszczyznê wypowiedzi. „Nossolowa linia” Szymikowego dzia-
³ania i myœlenia jest uchwytna zw³aszcza w realizacji „mostotwórczych”
zadañ (SZYMIK, 2002: 96, 141). Uwidacznia siê we wskazywanych
predyspozycjach ³¹czenia sfery wiary i kultury: poruszaj¹c
siê miêdzy teologi¹, wiar¹ a literatur¹ i kultur¹, przerzucaæ
mosty, na ró¿nych ich p³aszczyznach. Chrystologia s³u¿y wszelakim
pojednawczym przedsiêwziêciom. Chrystologia bowiem – „fundament,
serce i kres chrzeœcijañskiej teologii – w istocie swojej jedna
to, co w pe³ni Boskie, z tym, co w pe³ni ludzkie. Dlatego stanowi
wspomniane ekumeniczne centrum pojednania ró¿norodnoœci”
(SZYMIK, 2004: 34).
Streszcza³ niegdyœ Szymik-publicysta lubelskie wyst¹pienie poœwiêcone
aktualnej sytuacji procesów ekumenicznych w chrzeœcijañstwie,
referat specjalisty w tej dziedzinie, ks. abp A. Nossola, dotycz¹cy
niebezpiecznych symptomów wspó³czesnej ekumenii: obawy
utraty „nam w³aœciwego” oraz poczucia zadomowienia i swojskiej
„poufa³ej” bliskoœci (SZYMIK, 1992: 9). Nie jest ekumenia pozbawieniem
to¿samoœci, identycznoœci, lecz przeciwnie – uzyskaniem
wzbogaconej nowej postaci tego, co „swoje”. „Bezcenna wartoœæ, jak¹
jest ró¿norodnoœæ »profilów wiary«, wyra¿a wielokszta³tnoœæ bogactw
samego Jezusa Chrystusa” – uj¹³ istotê prelekcji komentator
(SZYMIK, 1992: 9).