Untitled - Śląska Biblioteka Cyfrowa

Pamiêæ w jêzyku, „jêzyk” pamiêci – zarys problematyki
o czym mowa. Sygna³em niemo¿noœci zapanowania nad wspomnieniami
jest t³umaczenie siê rozmówców ze swych skojarzeñ. Pamiêæ
staje siê zatem odpowiedzialna nie tylko na p³aszczyŸnie tekstowej
za koherencjê, ale tak¿e za rozbijanie spójnoœci tekstu, dygresyjnoœæ
wypowiedzi konstruowanej „na ¿ywo”.
79
S¹ oczywiœcie „prorocy” (w cudzys³owie), którzy wyczuwaj¹
tajemnicê. Wola³bym u¿ywaæ s³owa „medium”, które mniej
dra¿ni i jest w lepszym guœcie.
Kiedy po raz pierwszy zobaczy³em Pinê Bausch, wybitn¹
wspó³czesn¹ tancerkê z jej nowymi, bulwersuj¹cymi baletami,
wyda³o mi siê, ¿e ona ma w sobie ów rys profetyczny twórcy.
(...)
Powiedzia³em Pinê Bausch, bo ona mi przysz³a do g³owy (...)
(LUPA, 1998: 43–44)
Nag³a ewokacja informacji nierzadko stoi w sprzecznoœci tak¿e
z tym, co zosta³o wczeœniej wypowiedziane, czego sygna³em mog¹
byæ takie metatekstowe wskaŸniki odwo³ania siê do pamiêci, jak:
aczkolwiek pamiêtam, pamiêtam jednak:
Pod koniec lat trzydziestych tej inteligencji trochê ju¿ siê
pojawi³o. Aczkolwiek pamiêtam, jak przed kilkudziesiêciu laty
Zawieyski dramatycznie pyta³ Turowicza i Stommê, gdzie byli
w latach trzydziestych (...)
(CYWIÑSKI, 1998: 54)
„Jêzyk” pamiêci
Warto zastanowiæ siê tak¿e, jak „przemawia” sama pamiêæ, w jaki
sposób konstruowane s¹ wspomnienia i jakie metafory pojawiaj¹
siê w „mowie pamiêci”. Analizowane przeze mnie treœci wprowadzone
s¹ zwykle metatekstowymi sygna³ami przywo³ywania, naj-