Johan Nieuhofs Gedenkweerdige Brasiliaense zee ... - Sabrizain.org

Z E E - ca LA
Cn andere krijghsbevelhcbbers houden
aen alle de vingers lange nagelen : behalve
aen de duimen : want het wort
by hen vooreen groot e f ieraet gehouden
, lange nagelen te hebben.
Zy zijn ongemeen fterk ,en kunnee
cenen flier ter neer vellen.
Wanneer Prins Maurits t'eener tijde
begeerigh was , om te zien hoe de
Tapuycrs tegen wilde (lieren zouden
kunnen vechten , deed hy, metgroore
moeite , een wilden ftier voor zijn huis
op het plein ,dat rontom met palifladenafgefchur
was, brengen. Mcnigh-
te van menfchen fchooten derwaerts
toe , om te zien , hoe dit gevecht zou
aftoopen.
TtveeTapuyers , die vechten zouden
(^want d'andcrcmet hunne vrouwen
zagen toe^ quamcn gantfch
naektopdeplaer(e,gcwapent alleen-
lijk met pijl en boge.
De ftier hen ziende , zette met alle
» machtophentoe. MaerdeTapuyers,
en
die zoo fnel als een paert liepen ,
en zich daer op verlieten , fchooten
den ftier t'clkens met pijlen inde ribben
, dat hy lilde. Wacr 'op dan de
ftier met een naer en yzel ijk gebrul op
hen toe fchooc. Doch zy verberghden
zich t'clkens achter eenen boom,
die op het midden van het plein ftonr,
en fchooten den ftier van daer weer in
de zijden. Dit duurde zoo lang, tot
dat de ftier, door al het bloeden en
fpringen, machteloos wicrdt. Toen
fprong een van de twee Tapuycrs op
den ftier , en vatte hem by de hoornen,
en kreegh hem met gewelt onder de
voer. Daerna fprong'er ook d'andere
Tapuyerop,en floegen beideden ftier
voort doot. Zy brieden hem zoo wat
in een gat , in d'aerde gemaekt, daer zy
een goet vuur op ftookten , en aten
hem dien dagh noch met hun alle op.
Draght. De Tapuycts , beide vrouwen en
mannen , en zoo wel gemeene luiden,
als grooten en koningen, gaen byna
gantfch moeder naekc: alleenlijk hebben
zyde roede van hunne mannclijkheit
ingetrokken en bewonden ineen
beurfe of netje , van bafte van hoo-
rnen gevlochtcn,en binden het met zeker
bantjcdat zy Jakoaynhda noemen,
vaft. Wanneer zy willen piften, binden
zy dat weer los. Zytooncn meer-
der befchacmtheit, met d'uirgefpan-
N T- R E I Z E.
ii3
ne roede te roonen, als ons volk. Op
een zelve wijze hebben ook d'andere
binnenlantfche Bralllianen de mannclijkhcit
bewonden.
De vrouwen der Tapuyers bedekken
de fchaemte flechs met een bosje
van kruiden, of takje met bladen van
xekeren boom, dut zy tuftchen een
koorde infteken, die zy, in plaetle van
een gordel of riem, om den middel gebonden
hebben. Dier;.:eiijk takje dragen
zy ook tor bedt kfel voor den aerst
hoewel beide die declen , 7.00 voor als
achter, zoodanigh niet bedekt zijn,
of vertoonenhaer noch aen d'ceneof
andere kant. Alle daegh- wort dit bosje
van kruiden of loof van boomen by
haer vernieuwt.
De mannen binden kransjes , gc°
maekt van devermiljocnrcode veeren
des vogels Guara, oi Kaninde^ om het
hoofr,en laten van'tachterftcgedeelie
des kransecnige veeren hangen, die
uit de fteert van den \o^t\Arara of
ATöT^f/^getrokken zijn.
Ecnigen binden flechts een katoenc
koorde om het hooft :
waer aen achter
eenige lange roodeof blaeuwe veeren
hangen : welke koorden "lj Akanbua»
faba noemen.
Sy maken ook mantels van dikke katoene
draden, en als een net geweven
ofgcbraeit. In ieder knoop fteekteen
rode veder van den vogel Gtiara: waer
onder zwarte, groer^e,gele en bonte veren
van de vogels Aakukaru , Kazinde
en Arara doorftcken en vermengt
zijn: zoodat de gcheclè mantel met
veeren doorboort is : welke veeren
byna opeen zelve wijze en gcfchiktc
orde , op malkanderen leggen , als de
fchubben op eene vifch.
Aen het binnenfte eind van zulk
een mantel is een kap : dies dezelve
mantel het gantfch hooft, fchoudercn
en onder- lijf, tot aen deaers bedekken
kan.
Deze mantel wort by hen eensdeels
tor^ieraet, en eensdeels tekende regen
gedragen : dewijl het vatcr daer niec
doordringt-, macrby af en neer loopt.
Men noemt deze mantels in hunne tale
Guata Altikti. Zy plakken of hech-
ten ook gemeenelijk met wafc hof wil-
de honigh zekere kammen of kuiven:
van fracie vogel- veren aen het hooft,
welke ka mmenzy /igiunia noemen.
cc 3 Wan*