Download (1085Kb) - Süleyman Demirel Üniversitesi

uygulamaların terkedilmesidir. Önceki eğitim yapılanmalarının bazıları terkedilmiş, bazıeğitim kurumları kapatılmış, bazıları yapı ve biçim olarak değişikliklere uğramıştır. Budönemdeki şûralarda politik etki eğitimci etkisinden daha fazla olmuştur.Tek parti döneminde bütün köylerin okula,okulların öğretmene kavuşturulmasıamacıyla kurulan ve büyük umutlar bağlanan Köy Enstitülerinin önce yapı ve işlevlerideğiştirilmiş ve 1954 te de 6234 sayılı yasa ile tamamen kapatılmışlardır. Yine 1949’ daDördüncü Şûrada alınan karara uygun olarak 1951-1952 Öğretim yılında üç yıldan dörtyıla çıkarılan liselerin öğrenim süreleri üç yıllık bir uygulamadan sonra 1953-1954Öğretim Yılından sonra yeniden üç yıla indirilmiştir. Okullardan, 1939da Birinci MilliEğitim Şûrasının yapıldığı yılda kaldırılan din dersleri, 1949 da seçmeli okutulmayabaşlanmış ve 1951-1952 öğretim yılından itibaren ilkokullarda zorunlu dersler arasınaalınmıştı.En önemli eğitim politikası değişikliği, tek parti döneminde öğretmenlere birödev olarak verilen; Cumhuriyet ilkelerini ve ideolojisini halka yayma, benimsetmegörevinin, en başta gelen görevleri olamadığı yönündeki değişikliktir. Öğretmenlerinhalka ve köylere Cumhuriyet ideolojisini yaymaları, öğretmenlerin yetiştirilmesiaşamasında bir amaç olarak verilmemiştir.İş eğitimi, üretim için eğitim anlayışında da çok partili dönemde iktidardabulunan yönetim anlayışlarının eğitime bakışı şûra kararlarını da yönlendirmişti.“Eğitimde üretime yer vermek, cumhuriyetin başlangıcında en çok üzerinde durulan birilke olmasına karşın, teknik okullarla köy enstitüleri gibi okullarda gerçekleşebilmiş vesonra,bunların bir kısmı da önceki eski hızını kaybetmiş ve giderek yavaş yavaşkaybolmuştur. ...Yeni görüş ve düşünceler, o görüş ve düşüncelerin sahipleri,belliyönetim basamaklarında bulundukları zamanlar etkili olmuş, onlar ayrıldıktan sonra buetkilerini kaybetmiştir.” 100Yukarıda değinildiği üzere, tek partili dönemde şûra kararlarına uygun olarakyetenek ve el becerilerine dayalı dersler, iş eğitimi öne çıkarılmıştır. Çok partilidönemde şûra kararlarında yine iş eğitimiyle ilgili kararlar olmasına karşın uygulamadaiş eğitiminin önemi giderek azalmıştır. Bu politika değişikliğinde,tek partili dönemineğitim yapılanmasında ayrıcalıklı bir konuma sahip, hükümetlerin ve bakanlığın önemleüzerinde durdukları -iş eğitimine dayalı- Köy Enstitüleri yapılanmasına tepkinin de payıolduğu düşünülebilir.Çok partili dönemle birlikte uygulamalı eğitim, iş eğitimi, el becerisi veyeteneğin artırılmasına yönelik derslerin ders saati sayıları azalmış hem öğrenci, hemtoplum ve bunun yanında bakanlık ve öğretmen, eğitim yöneticisi boyutunda da budersler ‘ıvır zıvır dersleri’ olarak algılanmaya başlanmıştı. Bu tutum son şûranınyapıldığı 1999’a kadar sürmüştür.Örneğin her hangi bir okulda öğrencilerin yardımıyla bir şey mi taşınacak, küçükbir onarım mı yapılacak, ne öğretmenleri ne de yöneticilerin aklına gelen ilk seçenekmatematik dersini işleyen öğrenciler değildir. Yine Türkçe dersi ya da sosyal bilgilerdersini işleyen öğrencilerden yardım almak akla ilk gelen çözüm önerisi değildir. Budurumlarda, hemen hiç duraksamadan öncelikle Beden Eğitimi dersinde olan öğrenciler,sonra müzik, iş eğitimi, resim dersini işleyen öğrenciler düşünülür. Sanki bu tutumbilinç altına yerleşmiş gibidir.Birinci Milli Eğitim Şûrasında 15 yılda Türkiye’nin öğretmen açığını kapatacağıdüşünülen Köy Enstitülerinin beş yılda yetiştirmeyi tasarladığı öğretmen sayılarıaşağıya çıkarılmıştır:100 Cavit Binbaşıoğlu, Türkiye’de Eğitim Bilimleri Tarihi, İstanbul 1995, s. 304.115