Download (1085Kb) - Süleyman Demirel Üniversitesi

İslam Enstitüleri akademi haline getirilerek, araştırma güçleri artırılacak, adet veöğrenci sayıları çoğaltılacak, Akademi mezunlarının liselerde felsefe, ahlak, sosyolojive psikoloji öğretmeni olarak görev yapmaları sağlanacaktır....İmam Hatip lisesi mezunlarını, ilkokullarda din ve ahlak dersleri hocası olarakgörev yapmalarını sağlayacağız. İmam Hatip liselerinin ilkokullara dayalı olmasını vesayılarının ve kontenjanlarının artırılmasını sağlayacağız.” 16421 Kasım 1991, yine Başbakan Demirel’in hükümet programından: “Laik,evrensel, cumhuriyetçi, milli kültürü geliştirici, yaratıcı, özgün düşünceye dayalı bireğitim politikası esastır.Ortaöğretim sadeleştirilecek; birlik sağlanılacaktır. ...Bütün öğrenciler laik dünyagörüşüne dayalı kültür derslerini mutlaka ortak olarak görecektir.Öğretim programları ve ders kitapları evrensel ölçülere, demokratik özgürlükcüanlayışa uygun olarak yeniden düzenlenecek, gençlerimize araştırmacı, yaratıcı vebağımsız bir kişilik kazandırma amacı ön plana çıkarılacaktır. 165Siyasal partiler hükümet olduklarında temsilcisi oldukları siyasal, ekonomik,toplumsal, kültürel, dinsel, ideolojilerini de şu ya da bu yolla kitlelere benimsetmek içineğitimi kullanıyorlar. Eğitim politikalarında kendi ideolojilerini yansıtıyorlar. Kimi partimüslüman Türk tipi insan yetiştirmeyi hedefliyor, kimi parti evrensel değerlere ulusaldeğerleri bütünleştiren insan tipi yetiştirmeyi hedefliyor, kimi parti dini öne çıkarıyor.1946 lardan sonra hükümet olan her siyasal parti, din eğitiminin, eğitim sistemiiçinde daha çok yer almasında etkili olmuştur. Bu durum 50 yıl sürmüştür. Kimiideolojisi gereği, kimisi oy uğruna ‘istisnasız’ bu yolu kullanmışlardır. 1997 yılındansonra eğitim politikalarında dinsel alana daha az yer veren hedef ve ilkeler yer almıştır.Yalnız bu politika değişikliğinde ordunun ve dış dünyanın etkisi gözardı edilemez.Mesleki teknik eğitimde din eğitimi veren İmam Hatip okullarının en çok payı alması veülke yönetiminde din ideolojisinin etkili olmaya başlaması, din eğitiminin hızlı büyümeyönündeki gelişimini tersine çevirmiştir.Şûra kararlarında, şûraların toplandıkları yıllarda yönetimde olan hükümetlerinetkileri görülmesine, şûraya katılan üyelerin ağırlıklı olarak seçimle gelmeyip atamaylagelmelerine karşın, yine de, ilgili hükümetin siyasal yaklaşımını bütünüyle dikkatealmadan partilerüstü kararlar alabilmiştir. Şûra kararlarında siyasal tavırlar, daha çokşûra başkanı olan Milli Eğitim Bakanlarının kişilikleri ile ilgilidir. Bazı bakanlar kendidüşünceleri ile ‘atanmış’ olan şûra üyelerini etkilemişler, yönlendirmişlerdir. Kararların,çokça da önerilerin oylamaya alınıp alınmamasında kişisel ve siyasal tutumlarıparalelinde davranış sergilemişlerdir. Bazı önerileri, -dilek-temenni olarak bakanlığa yada Talim Terbiye Kuruluna havale edilmesi biçiminde değerlendirerek- şûra kararlarınadönüşmesini engellemişlerdir.Hükümetlerin şûralar üzerindeki asıl etkisi, kararların uygulanması aşamasındagörülmektedir. Alınan bazı kararlar, ekonomik sıkıntılar, öğretmen yokluğu gibinedenlerle uygulanamaz ya da ertelenerek ancak uzun yıllar sonra uygulanmış ya daöncelik başka yapılanmalara verilmiştir. Ayrıca bazı kararlar özellikle savsaklanmış veuygulanmamıştır. Ya da içi boşaltılmış ya da çarpıtılmış bir biçimde uygulanmaktadır.Şûralarda hangi kararlar alınırsa alınsın uygulayacak olan organ hükümetlerdir.Şûra kararlarının bulunma bakımından birinci etken siyasetçiler, ikinci etkendebürokratlar, özellikle Talim Terbiye Kurulu üyeleridir.164 MEB, Hükümet Programlarında Eğitim, Ankara 1998, s.37,38.165 MEB,a.g.e. s. 57.155