Download (1085Kb) - Süleyman Demirel Üniversitesi

düşünülmelidir. Çok kısa sürede yeni programlar ortaya konabilmeli ya da mevcutprogramlar yeni programlara uyarlanabilmeli ve geliştirilerek modüler (eklemli)sistemle yeni mesleklere kolayca geçiş sağlanmalı.Bu konuyla ilgili olarak, şûralarda, öğretmen eksiği yıllardır dile getirilir.Önümüzdeki şu zaman dilimi için, şu branşlarda şu kadar öğrenci yetiştirilmelidir,kararları alınır. DPT Kalkınma Planlarında şu alanlarda insangücü eksiği var, şualanlarda fazlalık var, denilerek arz-talep öngörüleri ortaya konmaktadır. Hem ülkeekonomisi, hem de üniversiteyi bitirip -alanları dışında- iş arayan, birkaç yılını işbulmak için geçiren gençlerin mutsuzluğunu önlemek için ülke ihtiyacının üzerindeöğrenci yetiştiren bölümlerde öğrenci sayısının azaltılması, ihtiyaç duyulan alanlardaarttırılması belirtilir.Ancak, uygulamaya bakıyoruz; öğretmen açığı, sağlıkçı açığı... giderilememiş,bunun yanında mühendis fazlası var. Maden mühendisinden ziraat mühendisine kadarüniversiteyi bitirmiş, alanlarında iş gücü arz fazlalığından iş bulamayan onbinlerce gençmühendis ‘atıl vaziyette’ beklemektedir. Akılcıl çözüm nedir? Siyasi ve diğer kaygılarlaihtiyaç fazlası yeni üniversiteler ve yeni bölümler açılmaz, Mühendislik fakültelerinedaha az öğrenci alınır, eğitim fakültelerinin ihtiyaç duyulan bölümlerine daha çoköğrenci alınır.Türk Eğitim Sisteminin rasyonel çözümü ise şöyledir: Petrol mühendisliğibölümünden genci mezun et ve sınıf öğretmeni olarak ata. Nasıl olsa ikisi de üniversitemezunu değil mi?“Eğitim toplumun geleceğidir.” Bunlar kalabalıklarda, panellerde, toplantılarda,basın önünde söylenir. Ama biz, bildiğimizi yaparız. Veterineri, sınıf öğretmeni atarız.Üstelik 150 yıllık öğretmen yetiştirme deneyim ve geleneğimize rağmen.Soruna çözüm olabilecek bir öneri 1979’da bir öğretmen örgütünce düzenlenen‘Birinci Türk Milli Eğitim Kurultayı’n sunulduğu biçimiyle şöyledir:“-Bakanlık memurlar olmaktan çıkarılıp uzmanlar bakanlığı haline getirilmelidir.-Bütün idareci, uzman ve memurlar millî değerlere ve ülkülere gönüldeninanmış, millî şuura sahip ve bu amacı gerçekleştirmek için kendi çıkarlarından severekfedakârlığa hazır kişilerden seçilmelidir.” 169Türkiye’de eğitilmiş nitelikli işgücü arzı yetersizdir. Kalkınma, gelişme için isenitelikli işgücü en başta gelen koşuldur. Nitelikli iş gücü yetiştirmek kadar, toplumamaliyeti oldukça yüksek olan yetişmiş nitelikli işgücünü de ülkede tutmak önemlidir.Millî Eğitim Şûraları genelde bu konuya yer vermemişlerdir. Yurttaşların eğitimi,karşılaşılan sorunlar, öğretmenlerin durumu, eğitim yapısı, eğitim finansmanı gibikonulara yer verilmiş, ancak; sistemin yetiştirdiği eğitilmiş insanın eğitim sonrasıetkinliğini bir gündem maddesi olarak ele alınmamıştır.Halbuki, DPT 3.BYKP’da aşağıdaki saptamayı yapmıştır:“Öteden beri süre gelen beyin göçü nitelikli işgücü açıklarının büyümesindeetkisini sürdürmektedir. Yapılan bir tespite göre, 1970 yılına kadar mimarları %7 si,makine mühendislerinin %5,3 ü, uzman doktorların % 8,2 si ve pratisyen dotorların %21,4 ü çalışmak için yurt dışına gitmişlerdir.” 170Türk eğitim sistemi ve toplum yukarıda geçen, işgücünü yetiştirmek için -büyükparasal sıkıntılarına rağmen- harcadığı parayı ve zamanı başka ülkelere kaptırmıştır.169 Kemal Or, Milliyetçi Eğitimin Düzenlenmesi, “Türk Millî Eğitiminin Dünü, Bugünü veGeleceği”, Ülkü-Bir Yayınları, Ankara 1979, s.121.170 DPT, 3. Beş Yıllık Kalkınma Planı , s. 81.158