ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeobrem sapientissimae Iacobi Apostoli sententiae memores:« Omne datum optimum et omne donum perfectum desursumest, descendens a Patre luminum », 3Nos iure meritoque hocin eodem cultu, qui incensior usque ubique terrarum viget,inaestimabile cernimus donum, quod Incarnatum VerbumDivinusque Servator noster, utpote unus inter Caelestem Patremhumanumque genus gratiae veritatisque Mediator, Ecclesiaeimpertiit, mysticae Sponsae suae, postremo horum saeculorumcursu, quo tantos eadem exantlare labores difncultatesqueeltictari debuit. Quo quidem inaestimabili dono Ecclesiafruens incensiorem potest erga Divinum Conditorem suumpatefacere caritatem, atque ampliore quodam modo hortationemillam ad effectum deducere, quam Evangelista Ioannesab ipso Iesu Christo prolatam refert: « In novissimo autemdie magno festivitatis stabat Iesus, et clamabat dicens : Si quissitit, veniat ad me et bibat qui credit in me. Sicut dicit Scriptura,flumina de ventre eius fluent aquae vivae. Hoc autemdixit de Spiritu, quem accepturi erant credentes in eum ». 3Iis profecto qui Iesum loquentem audiebant, haud difficile erathaec verba, quibus ipse « aquae vivae » fontem pollicebatur esuo sinu oriturum, ad sacrorum effata vatum referre Isaiae,Ezechielis et Zachariae Regnum Messianicum vaticinantiumitemque ad typicam illam petram, ex qua, a Moyse percussa,aqua mirandum in modum prosilivit. 4Divina caritas primum ducit ortum ex Spiritu Sancto, quiAmor est personalis tam Patris quam Filii in augustae Trinitatissinu. Mentissimo igitur gentium Apostolus, quasi Iesu Christiverbis resonans, caritatis effusionem in credentium animos huicAmoris Spiritui attribuit : « Caritas Dei diffusa est in cordibusnostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis ». 52IAC. I, 17.3IOAN. VII, 37-39.* Cfr. Is. XII, 3; Ez. XLVII, 1-12; ZACH. XIII, 1; Ex. XVII, 1-7; Num. XX,7-13; I Cor. X, 4; Apoc. VII, 17; XXII, 1.5Rom. V, 5.