ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

Acta Pii Pp. XII 311Arctissimus hic nexus, quem Sacra Eloquia inter divinamcaritatem, quae in christianorum animis exardescat oportet,ac Spiritum Sanctum intercedere asseverant — qui quidem perse Amor est — luculenter nobis omnibus demonstrat, VenerabilesFratres, intimam naturam ipsam illius cultus, qui SacratissimoIesu Christi Cordi adhibendus est. Etenim, ut prorsusconstat hunc cultum, si peculiarem eius naturam consideremus,excellentissimum esse religionis actum, quatenus plenam etabsolutissimam se devovendi et consecrandi voluntatem a nobispostulet Divini Redemptoris amori, cuius vulneratum Cor vivaxest index et signum; ita constat pariter, quin immo altiorequodam modo, hunc eundem cultum id potissimum prae seferre, ut Divinum Amorem amore nostro redamemus. Siquidemtantummodo ex caritatis vi id consequitur ut hominum animiSuperni Numinis dominio plene perfecteque obtempèrent, cumnempe amoris nostri affectus divinae voluntati ita haereat, utveluti aliquid unum fiat, secundum illud: « Qui adhaeret Domino,unus spiritus est ». 6IVerumtamen, quamquam Ecclesia Sacratissimi Cordis Iesucultum tanta semper in aestimatione habuit et habet, ut eumubique gentium vigere et in populos christianos quovis modopropagari curet, itemque adversus Naturalismi et Sentimentalismi,ut aiunt, commenta omni ope eum tutari enitatur,nihilo secius valde dolendum est, praeteritis temporibus acnostra quoque aetate, nobilissimum hunc cultum non in eodemhonoris aestimationisque loco esse apud christianos nonnullos,atque interdum apud eos etiam, qui se catholicae religionisadipiscendaeque sanctitatis studio animatos esse profiteantur.« Si scires donum Dei ». 7 Hisce verbis, Venerabiles Fratres,« I Oor. VI, 17.7IOAN. IV, 10.