ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

Acta Pii Pp. XII 327idcirco humanam assumpsisse naturam ut sempiternae nostraeconsuleret saluti, nihilo secius numquam hos eosdem affectusad physicum cor eius ita referre, ut illud infiniti amoris eiussymbolum aperte indicent. Atsi Evangelistae ceterique sacriscriptores Redemptoris nostri cor, vivax ac sentiendi facultatehaud minus quam nostrum praeditum, et ob varios animi motuset affectus duplicisque voluntatis eius caritatem flagrantissimam,palpitans et micans manifesto non describunt, nihilominusdivinum eius amorem ac sensuum commotiones, quaecum eo coniunguntur, saepe in sua luce ponunt : hoc est desiderium,laetitiam, aegritudinem, timorem et iram, prouti ex eiusore, verbis, gestu manifestantur. Adorandi Servatoris nostrivultus praesertim index ac veluti speculum fidelissimum profectofuit eorum affectuum, qui cum animum vario modo commoverent,quasi reciprocantes undae sanctissimum Cor eiusattingebant ac pulsando excitabant. Etenim hanc etiam ad remid valet, quod de humana psychologia et de iis quae indeconsequuntur, Angelicus Doctor, communi experientia edoctus,animadvertit: « Perturbatio irae usque ad exteriora membraperducitur; et maxime ad illa membra in quibus expressiusrelucet vestigium cordis, sicut in oculis et in facie et inlingua ». 51Quamobrem iure meritoque Incarnati Verbi Cor praecipuusconsideratur index et symbolus triplicis illius amoris, quo DivinusRedemptor Aeternum Patrem hominesque universos continenteradamat. Symbolus nempe est divini illius amoris,quem cum Patre et Spiritu Sancto communicat, sed qui tamenin ipso tantum, utpote in Verbo, quod caro factum est, per caducumet fragile humanum corpus nobis manifestatur, quandoquidem« in ipso inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter». 52Symbolus praeterea est incensissimae illius caritatis,quae, eius in animum infusa, humanam ditat Christi5162Sum. Theol., I-II, q. 48, a. 4: ed. Leon., tom. VI, 1891, p. 306.Col. II, 9.