Maart 2013: jaargang 10, nommer 1 - LitNet

3.1.2.3 Werkstuk 154 van 1986
LitNet Akademies Jaargang 10 (1), Maart 2013
Die kommissie het aansienlike kommentaar uit verskeie oorde ontvang op die aanbevelings
wat in werkstuk 70 gemaak is, 237 wat uitgeloop het op die publikasie van werkstuk 154 in
1986. Daar word vervolgens kortliks na die belangrikste aspekte van hierdie werkstuk gekyk.
(a) Die trefwydte van die reël
Die kommissie het dit duidelik gestel dat hulle slegs met daardie gedeelte van die
ekstrinsieke-getuienis-reël gemoeid was wat bekend staan as die integrasiereël en nie met die
interpretasiereël of beste-getuienis-reël nie. 238
(b) Die aard van die reël
Die kommissie het aangedui dat sover hul kennis strek, geen Engelse hof dit ooit nodig
gevind het om die integrasiereël in besonderhede ten aansien van sy toepassing, trefwydte en
uitwerking te ontleed nie. Die kommissie het die volgende uiteensetting verskaf ten opsigte
van die aanname dat die integrasiereël as ’n regsreël kwalifiseer:
We have now concluded that although a proposition of law can be stated which
can be described as the “parol evidence rule” it is not a rule of law which,
correctly applied, could lead to evidence being unjustly excluded. Rather, it is a
proposition of law which is no more than a circular statement: when it is proved
or admitted that the parties to a contract intended that all the express terms of
their agreement should be as recorded in a particular document or documents,
evidence will be inadmissible (because irrelevant) if it is tendered only for the
purpose of adding to, varying, subtracting from or contradicting the express terms
of that contract. We have considerable doubts whether such a proposition should
properly be characterised as a “rule” at all, but several leading textbook writers
and judges have referred to it as a “rule” and we are content to adopt their
terminology for the purposes of this report. 239
Na ’n volledige bespreking van talle standpunte oor die aard van die integrasiereël 240 het die
kommissie tot die gevolgtrekking gekom dat daar geen regsreël bestaan waarvolgens
getuienis ontoelaatbaar is of geïgnoreer moet word slegs omdat daar ’n dokument bestaan wat
soos ’n volledige kontrak lyk nie. Of die dokument kwalifiseer as ’n volledige kontrak, hang
af van die bedoeling van die partye, objektief beoordeel, en nie van enige regsreël nie. 241
(c) Moderne toepassing van die integrasiereël
Die kommissie het die volgende drie voorbeelde (wat om
doelmatigheidsredes verbatim aangehaal word) van die moderne toepassing van die
integrasiereël in die Engelse reg verskaf:
135