Maart 2013: jaargang 10, nommer 1 - LitNet

LitNet Akademies Jaargang 10 (1), Maart 2013
8 Sien ook in hierdie verband Bekker (2011:341–54), waar die standpunt ingeneem word dat
die integrasiereël wel kwalifiseer as ’n regsreël en derhalwe by wyse van wetgewing vir
afskaffing of aanpassing vatbaar is.
9 Sien Stiglingh v Theron 1907 TS 998; Orsmond v Steyn 18 SC 1.
10 1930 AD 366.
11 368.
12 Sien die Strafproseswet 51 van 1977.
13 Bv. Ordonnansie 72 van 1830 in die Kaap, Wet 17 van 1859 in Natal, Ordonnansie 11 van
1902 in die Oranje-Vrystaat, Proklamasie 16 van 1902 in Transvaal.
14 25 van 1965.
15 56 van 1955 en later 51 van 1977.
16 Vir ’n volledige bespreking van die geskiedenis van die bronne van die Suid-Afrikaanse
formele reg sien Schmidt en Rademeyer (2000:11–22).
17 Wigmore (1935, par. 490).
18 Thayer (1969:390).
19 Thayer (1969:390–1).
20 Ibid. Wanneer ’n regter bv. die stelling maak dat “I found my judgment on one of the most
useful rules in the law, namely, that when parties have put their contract into writing, that
writing determines what the bargain is”, soos beslis in Langton v Higgins 4 H&N 402, gee hy
nie ’n reël van die bewysreg weer nie.
21 68 van 1981.
22 Thayer (1969:391).
23 Ibid.
24 Phipson (1982, par. 1).
25 Salmond (1966, par. 128).
26 Ibid.
27 Ibid.
157