Maart 2013: jaargang 10, nommer 1 - LitNet

LitNet Akademies Jaargang 10 (1), Maart 2013
Wat die vergoeding van die reddingspraktisyn betref, wil dit aanvanklik voorkom of die
bepalings van die nuwe wet en die regulasies daartoe ’n verbetering daarstel. Dit blyk uit die
nuwe regulasies, wat ’n vasgestelde vergoedingstruktuur bevat. 170 Hieruit kom dit voor of
ondernemingsredding wel ’n goedkoper reddingsprosedure daarstel as sy voorganger. 171 Die
wet maak egter voorsiening vir die aangaan van ’n ooreenkoms tussen die praktisyn en die
maatskappy vir die verkryging van verdere vergoeding gebaseer op sekere
gebeurlikhede. 172 Op grond hiervan kan die opmerking gemaak word dat die vasgestelde
vergoeding dus in werklikheid geen doel dien nie.
Die UNCITRAL-gids meld dat die vergoeding van so ’n aard moet wees dat dit in
ooreenstemming is met die kwalifikasies van die praktisyn asook die funksies wat deur hom
verrig moet word. Die gids meld ook dat die vergoeding ’n balans moet handhaaf tussen
risiko en beloning ten einde te verseker dat geskikte, gekwalifiseerde professionele persone
daardeur gelok word. 173 Daar kan gerus na die verskillende opsies vir die berekening van die
praktisyn se vergoeding, vervat in die gids, gekyk word. Dit kan moontlik met groter sukses
in Suid-Afrika aangewend word ten einde ’n regverdiger en goedkoper vergoedingstelsel daar
te stel.
Alhoewel die praktisyn met breë en omvangryke bevoegdhede vertrou word, bestaan daar nie
’n genoegsame mate van persoonlike aanspreeklikheid vir die praktisyn waar hy nalatig of
bedrieglik optree nie. Wat verder hiermee verband hou, is die regulering van die praktisyns:
[O]ne can hardly expect the shareowners and directors of a company
enthusiastically to embrace a rescue procedure that entails handing over complete
control of the company and its assets to an outsider whose qualifications and
ability to successfully fulfil his task are questionable, and whose actions are not
subject to any close scrutiny or control by a professional organisation or other
official body. 174
Deur voorsiening te maak vir die regulering van ondernemingsreddingspraktisyns deur die
kommissie het die wetgewer ’n tree in die regte rigting beweeg. Hopelik sal daar in die
toekoms minder gevalle wees van praktisyns wat hulle posisie misbruik. Daar kan ook
oorweging geskenk word aan die UNCITRAL-gids se voorstel van ’n liggaam waaronder alle
insolvensiepraktisyns val en gereguleer word.
Ten slotte kan daar weer eens bevestig word dat die reddingspraktisyn moontlik die
belangrikste rolspeler in die reddingsproses is.
71