Maart 2013: jaargang 10, nommer 1 - LitNet

LitNet Akademies Jaargang 10 (1), Maart 2013
assosieer: ook mý vader was ’n meesterbouer. Hy het wel sy vader op ’n baie vroeë leeftyd
verloor, maar ek kon tog ’n bietjie beter begryp hoekom hy so vasbeslote was om Jesus as
gespierde vakman en as vriend van die hoi polloi – waarvan baie uiteraard vakmanne was –
uit te beeld: vakmanne het ’n diep respek vir mekaar en beskik oor ’n diepgesetelde aardse
realisme. Dit was daarom ook vir my ’n positiewe ervaring om in die eerste gedeelte van
Markus 6:3 te lees dat die mense van Nasaret, waar Jesus as kind gewoon het, vra: “Is hy dan
nie ’n timmerman, [my kursivering] ’n seun van Maria en broer van Jakobus, Josef, Judas en
Simon nie?”
Ek kon verder verstaan dat indien ’n mens grootword in die leefwêreld van die vakmanne,
waar ’n hoë premie geplaas word op presisie, op fyn afwerking en op die bemeestering van
spesifieke stukke gereedskap, jy dan waarskynlik dieselfde noukeurigheid en beginsels in jou
eie professie sal handhaaf. En dan sal jy, indien jy, soos Caravaggio, oor ’n oorvloed
natuurlike talent beskik het, verstommende skilderye nalaat.
11. Epiloog
Op my laaste dag in Rome – 22 April 2012 – vra ek vir oulaas die volgende vraag aan myself,
en ek teken my antwoord in my dagboek aan: “Kunstenaars is tydgebonde. Wat sou
Caravaggio geskilder het – wat sou hy dalk móés skilder – as hy vandag geleef het?”
Hy sou totaal verskillende onderwerpe moes aanpak omdat ’n mens voortdurend
besig is om kompromieë met die lewe, met jou tydsgees aan te gaan. Jy word van
dag tot dag verskeur deur dit wat jy wíl wees en doen en dit wat jy móét wees en
doen. Die mens – ék – word altyd verwring deur die werklikhede van jou lewe,
die kontoere van jou tyd.
Terug by die huis laat raam ek ’n afdruk van Die Begrafnis wat ek by die Vatikaan se
boekwinkel gekoop het. Dit is slegs 89 x 50 cm groot. Ek hang dit voor my bed. Soggens
vroeg, as die dag breek en die lig daarop begin val, raak Jesus se slap liggaam stadig sigbaar,
word dit vanuit die skemerte vir my aangegee. Daarmee word sy dood vir my ’n daaglikse
werklikheid, ’n voortdurende aansporing om Hom ’n integrale deel van my lewe te maak.
Op pad werk toe sing ek dikwels die derde vers van Gesang 96:
Stille nag, heilige nag!
Jesus, heer, voor u mag,
Voor u ryk moet die duisternis swig;
Tot in ewigheid bly U die lig –
Heer, gebore vir ons!
Heer, gebore vir ons!
510