Maart 2013: jaargang 10, nommer 1 - LitNet

LitNet Akademies Jaargang 10 (1), Maart 2013
ook in ’n konteks verskyn wat in stryd is met hierdie konnotasies. Die dinamiek van die gedig
is dat seksuele konnotasies ontstaan in ’n konteks waar hulle nie tuishoort nie. Die
seksualisering van die toneel in die gedig is ’n ontoelaatbare voyeuristiese transformasie en
laat vrae ontstaan oor die etiek van die aanskouer.
7.4 Samevattend
Marais, Myburgh en Botha illustreer in hulle uitbeelding van die manlike liggaam – nie
soseer die liggaam van die gay man nie – dat die manlike liggaam vanuit hul perspektief en
vanuit hul homoseksuele blik (“the gay gaze”) tog as broos, teer, wondbaar en wonderskoon
beskryf kan word.
8. Ten slotte
In sy taksering van die gay-tematiek in die Afrikaanse poësie na 1980 skryf Cochrane (2011)
die volgende:
Van 1980 tot 2004 word die toneel oorheers deur De Lange en Joan Hambidge.
Eers met Hennie Aucamp se Hittegolf (2004) meld nuwe stemme hulle aan.
Hierna verskyn ’n aantal bundels wat elk ’n aanvullende perspektief bied op die
gevarieerde aard van gay belewing – Aan ’n beentjie sit en kluif (2006) van
Marius Crous, Staan in die algemeen nader aan vensters(2008) van Loftus
Marais, Oewerbestaan (2010) van Melt Myburgh, die gedigte van Willem Jansen
opgeneem in Nuwe Stemme 4 (2010) en nou Donkerkamer (2011), Fourie Botha
se debuut.
Uit bostaande ontleding van die onderskeie tekste lei die leser af dat alhoewel daar tematiese
ooreenkomste tussen die digters is, elkeen tog “die gevarieerde aard van gay belewing”
(Cochrane 2011) in hul onderskeie debute beskryf. Kenmerkend van Marais se werk is ’n
meer speelse benadering tot die kwessie van gay manlikheid, terwyl Myburgh met groter erns
die posisie van die jong gay seun en sy identiteitsoeke beskou. Botha se werk word weer
gekenmerk deur ’n sterker verliteratuurde aanslag en tree veral in gesprek met Hambidge en
De Lange se werk.
Wat betref die kwessie van andersoortig kyk, moet die volgende opmerking van Du Plooy
(2011) ook in gedagte gehou word:
Dit is mode om primêr en volgehoue ondermynend na die wêreld te kyk, om
gewone tradisionele dinge soos ouers en ander instellings van die gemeenskap te
bevraagteken, te dekonstrueer en te herkodeer. Dit geld ook die sterk homoerotiese
siening wat die deurlopende ondertoon van [Donkerkamer] is. Die kyk is
anders as tradisioneel en dit is inderdaad een van die funksies van die kuns om
469