Maart 2013: jaargang 10, nommer 1 - LitNet

LitNet Akademies Jaargang 10 (1), Maart 2013
toon. Hierdie tipe strategie sluit aan by die posisie van Bersani (1995:66), wat meen dat
manlike homoseksualiteit nog altyd gekenmerk is deur “a highly specific blend of
conformism and transgression”.
Tog meen Kimmel (1996:279) dat die obsessie om ’n spesifieke gay manlikheid te kodeer die
gevaar loop om in ’n tipe hipermanlikheid te ontwikkel. Gay mans wat tradisioneel buite die
heersende genderparadigma gestaan het, eis nou hulle eie vorm van manlikheid op:
And the clones […] enacted a hypermasculine sexuality in steamy backrooms,
bars, and bathhouses where sex was plentiful, anonymous, and very hot. No
unnecessary foreplay, romance, or postcoital awkwardness. Sex without
attachment. One might even say that given the norms of masculinity (that men are
always seeking sex, ready for sex, wanting sex), gay men were just about the only
men in America who were getting as much sex as they wanted.
Hierdie selfstereotipering deur gay mans lei weer eens tot ’n vorm van marginalisering, want
volgens Bersani (1995:66) spreek veral feministiese kritici hul weersin uit teen gay mans se
promiskue seksualiteit.
Tog moet in gedagte gehou word dat die keuse van ’n ander man as seksgenoot of as
lewensmaat indruis teen die heteroseksistiese norme wat as grondslag dien vir bestaande
sienings oor gender en manlikheid. Die aanvaarding van ’n homoseksuele identiteit is
volgens Halperin (2009:70) problematies binne ’n heteronormatiewe samelewing, want nie
net lei dit tot marginalisering nie, maar dikwels kom dit ook neer op ’n internalisering by
veral jong gay mans van die heersende siening dat homoseksualiteit gelyk gestel word aan dit
wat abnormaal en pervers is.
3. Manlikheidstudies
In ’n era waarin feminisme en die rol van die vrou gewoonlik vooropgestel word, word die
bestudering van manlikheid deur genderkritici beskou as ’n voortsetting van die verheerliking
van mans. Adams en Savran (2002:2) meen egter dat die bestudering van manlikheid heelwat
kwessies rakende gender aanraak en gevolglik aangemoedig behoort te word. So ’n
benadering kom neer op die volgende:
Taking its lead from feminism, masculinity studies is thus dedicated to analyzing
what has often seemed to be an implicit fact, that the vast majority of societies are
patriarchal and that men have historically enjoyed more than their share of power,
resources, and cultural authority.
Die vraag wat wel by diegene opkom wat skepties staan teenoor manlikheidstudies, is of dit
werklik ’n bydrae lewer tot gendernavorsing en of dit nie maar net gebruik word as ’n poging
om die diskoers oor gender steeds te oorheers nie. Morrell (1998:7) meen dat genderstudie
445