Maart 2013: jaargang 10, nommer 1 - LitNet

51 282.
52 Vgl. Zeffertt en Paizes (1986:12).
53 1964 3 SA 402 (A).
LitNet Akademies Jaargang 10 (1), Maart 2013
54 Vgl. Anderson v The Master 1949 4 SA 660 (OK) (steun vir die lex causae-benadering
ingevolge waarvan klassifikasie kragtens die vreemde regstelsel geskied); Laconian Maritime
Enterprises Ltd v Agromar Lineas Ltd1986 3 SA 509; (D) (steun vir die lex fori-benadering
ingevolge waarvan klassifikasie kragtens die regstelsel van die hof waarin die geding gevoer
word, met ander woorde die plaaslike regstelsel, geskied); Laurens NO v Von Höhne 1993 2
SA 104 (W) (steun vir die via media- benadering ingevolge waarvan klassifikasie kragtens ’n
middeweg tussen die lex fori en die lex causae geskied).
55 Suid-Afrikaanse Regskommissie, Projek 6. Review of the law of evidence.Oktober 1986.
56 Phipson (1982, par. 38-02).
57 Zeffertt en Paizes (1986:12).
58 1983 1 All ER 1073 (CA).
59 1087.
60 Zeffertt en Paizes (1986:12).
61 Dixon (1985:316).
62 De Wet (1939, par. 6).
63 Zeffertt en Paizes (1986:13).
64 Sonnekus (2000:17). Een van die sake waarna Sonnekus verwys, is Arthur v Central News
Agency Ltd 1925 TPD 588, 595 waar Krause R verklaar: “Now it is perfectly true that
estoppel is a matter of evidence …” Hy verwys ook na Sprinz v Rayton Diamonds Ltd 1926
WLD 23, 28 waar die hof verklaar: “From this statement it follows that estoppel by
representation is part of the law of evidence.” Vgl. ook North Eastern Districts Association
(Prop) Ltd v Surkhey Ltd 1932 WLD 181 186 en West v Pollak & Freemantle 1937 TPD 64,
waar Greenberg R die vreemde omskrywing, nl. “the rule of evidence of estoppel”, gebruik.
65 Ewart (1900:188–95).
66 Sien in hierdie verband Bower en Turner (1977, par. 7).
67 1947 AC 46 (PC).
159