Maart 2013: jaargang 10, nommer 1 - LitNet

LitNet Akademies Jaargang 10 (1), Maart 2013
any way we desire” (Kelm 2005:51). Kelm (2008:23) sê ook: “In this sense reality is like
poetry; it can be written in any manner conceivable and is open to infinite interpretations.”
2.3 Die gelyktydigheidsbeginsel
Vir Watkins e.a. (2011:73) beteken die gelyktydigheidsbeginsel dat die ondersoek en die
verandering wat dit teweeg bring, nie van mekaar geskei kan word nie: dit vind gelyktydig
plaas. Ondersoek ís dus intervensie: “The seeds of change – that is, the things people think
and talk about, the things people discover and learn, and the things that inform dialogue and
inspired images of the future – are implicit in the very first questions we ask.”
Vir Whitney en Trosten-Bloom (2010:55) het vrae ’n kragtige uitwerking: hulle argumenteer
dat vrae, of hulle nou aan jouself of aan ander mense gestel word, identiteite kan skep en
hoop kan gee selfs waar daar voorheen geen hoop was nie. Kelm (2005:55; 2008:37) noem
die onvoorwaardelik positiewe vraag een van die mees uitmuntende stukke gereedskap wat
ons het om ons lewens te herskep deur ’n gees van verwondering aan te kweek.
Volgens Cooperrider en Whitney groei menslike stelsels in die rigting waaroor hulle
aanhoudend vrae vra (in Kelm 2005:57). Kelm (2005:57) argumenteer verder dat ons
konstruksies ryker en dieper raak in die mate waarin ons ’n spesifieke area ondersoek: “Our
questions become our experience.” Kelm (2008:45) is baie spesifiek omtrent die aard van die
vrae wat ons ervarings skep: “You see, it’s not about asking the right questions. It’s about
asking the questions that take us to the right places. And what are the right places? The right
places are any place that is better than the place we are in, even if it’s just a little bit better”
[haar kursivering].
Veranderinge wat deur ons vrae teweeggebring word, is nie altyd opvallend nie (Kelm
2005:58-9): “Change is an incremental, continuous process that occurs on many levels.” Sy
meen dat ons eerder in ’n konstante toestand van regenerasie verkeer en dat ons vrae ons help
om toepaslike rigting aan die proses te verleen.
Sy haal weer vir Cooperrider en Whitney aan om aan te dui hoe onvoorwaardelik positiewe
vrae ons help om by die positiewe kern van mense en organisasies uit te kom:
The unconditional positive question asks about times when things are at their
best. It engenders a sense of wonder, excitement, and inspiration around the topic
of focus. It is generative, in that it stimulates new thinking that takes us beyond
our current ways of knowing. It asks us to look at what's right, what works, and
what we want most. It often involves asking about the positive core, which
contains the wisdom, successful strategies, best practices, skills, resources, and
capabilities of a person or organization. (In Kelm 2005:60)
Die onvoorwaardelik positiewe vrae wat ek tydens hierdie navorsing gebruik het om by die
positiewe kern van Caravaggio uit te kom, word in afdeling 4 beskryf.
483