MANJINE I MEDIJI NA ZAPADNOM BALKANU - RRPP

previše kritički odnos prema medijima kao što su javni radiotelevizijski servisi i prema
komercijalnim medijima i prema novinama. Piše se dosta. Druga je stvar da li se piše samo
senzacionalno, da li se piše o problemima, da li ima dovoljno izvora informacija iz samih tih
zajednica ili se posreduju preko nekog drugog... (Zoran Udovičić, dugogodišnji RTV
novinar i osnivač Media plan instituta)
Mediji protiv zakonskog nametanja programskih obaveza iz oblasti nacionalnih
manjina
Na naše pitanje da li bi javnim medijima na čijoj teritoriji pokrivanja žive nacionalne manjine
trebalo zakonski precizirati konkretnu obavezu emitovanja, a samim tim stvoriti i mogućnost
sankcionisanja, predstavnici privatnih medija su istakli da oni koji ubiru TV taksu moraju
imati takvu obavezu i da bi zakon o javnom RTV sistemu i entitetskim servisima kao i Zakon
o zaštiti prava nacionalnih manjina trebao to konkretizovati. Predstavnik Dnevnog avaza je
predložio modalitet za lokalne javne RTV stanice da prave zajednički program (za svoju
regiju) namijenjen nacionalnim manjinama, što bi značajno umanjilo pojedinačne troškove
produkcije i učinilo emisiju sadržajnijom. Inače, sagovornici iz novina su spremni na određeni
podlistak u novini u vezi sa nacionalnim manjinama, što su predložili intervjuisani
predstavnici nacionalnih manjina, ali pod uslovom da neko drugi za to obezbijedi sredstva
(država BiH, udruženja uz pomoć stranih donatora).
Direktorica RTRS-a, koja ima stav da njen javni servis u ogromnoj mjeri ispunjava obaveze u
vezi sa sadržajima o nacionalnim manjinama, što je ustalom tačno u poređenju sa druga dva
javna servisa, smatra da nikakvo striktno definisanje kako i koliko pokrivati manjine neće dati
efekat. Po njenom, to je potrebno učiniti kroz interne akte javnih medija i stav profesije i
njenih novinarskih udruženja da su ova pitanja ključna za demokratiju i novinarski
profesionalizam.
Sigurno je da bi trebao postojati sadržaj koji se tiče nacionalnih manjina u omjeru koji bi
bio proporcionalan njihovoj brojnosti, a to pitanje bi trebalo biti regulisano i određenim
propisima, poštujući finansijsku sposobnost emitera da proizvode takve emisije. U slučaju
uvođenja ovakvih propisa, morala bi se za takve emisije osigurati sredstva, jer te emisije
nisu komercijalnog karaktera. A mogla bi biti kreirana jedna emisija koja bi se emitovala na
više medija, čime bi se uštedjela sredstva. Mislim da bi lokalni mediji bili posebno pogodni
za objavljivanje takvih emisija, jer oni često imaju manje sadržaja i vjerovatno su spremni
na saradnju o takvim pitanjima. Lokalni mediji samostalno ne bi mogli to izdržati. (Tarik
Lazović, zamjenik glavnog i odgovornog urednika Dnevnog avaza)
Treba biti obazriv kad je riječ o obavezama propisanim zakonom. Privid nametanja obaveze
može biti kontraproduktivan kod gledalaca. Nerijetko sa odbojnošću gledaju na emisije koje
smatraju isforsiranim u medijima. Uostalom, Zakonom je već načelno definisano da javni
medijski servisi moraju da imaju program, između ostalog, posvećen i nacionalnim
manjinama. Preciznije smjernice možda bi trebalo definisati podzakonskim aktima
(statutima javnih medijskih servisa). Na taj način gledaocima bismo dali do znanja da
emisiju radimo zbog novinarske (i ljudske, građanske) procjene da takva emisija uistinu ima
45