Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

doe Minskensuone wuirkuomen werd. Doe an dem Dage buawen uppen Dacke
est un unner innen Hiuse suine Saken luiggen hät, doe sall nich mer herunnergon
un soe halen. Doe biuden uppen Faile est, doe sall nich mer nohius gon. Denket
an Lott un suine Fruwwen! Doe suin Liewen behaulen well, doe sall et ferloesen,
un doe et ferlüsst, dem sall et bewart weren. In der Nacht weret twoee up oenem
Bedde luiggen; doe oene werd annuamen un doe annere werd truüggeloden
weren. Twoe Miagede weret tohaupe malen; doe oene werd annuamen un doe
annere werd truüggeloden weren. Do frogen en doe Jünger: Her; wo denn? Hoe
antweorde: Wo oen Luik liggt, doe kuomet doe Adler tohaupe.
18, 1-18
Hoe fertelle nen oen Gluiknis un woll nen domedde soeggen, dat soe olltuit bian
un nich noloden sollen. Do was ens oen Richter in oener Statt, doe froge niks no
Gott un no Minsken. Do was auk oene Witwe in der Statt; doe kamm no em un
bidde en: Help mui doch teo muinem Rechte giegen doe laigen Luüe! Hoe woll erst
gar nich, dann dachte hoe bui sik: Wenn ik mui auk for Gott un Minsken nich
fürchte, owwer düöser Witwe will ik doch helpen, wuil soe mui ninne Riue lött. Soe
kümmet süss no un puiniget mui. Do sia hoe: Niu achtet dorup, wat doe ungerechte
Richter sia! Sall denn Gott nich suinen Iutwälten teo iarem Rechte helpen, wenn
soe en Dagg un Nacht anreopet? Hoe werd soe redden, wenn hoe soe auk lange
toöwen lött. Ik soegge jiu: Sau innen Augenblicke werd hoe nen Recht ferschaffen.
Werd owwer doe Minskensuone düösen Glauwen upper Ern fuinen, wenn hoe
wuirkümmet?
18, 9-14
Hoe sia süöken, doe do moenen, dat soe fromm wören un doe annern ferachten,
düt Gluiknis: Do gengen ens twoe Männer innen Tempel un wollen bian; doe oene
was oen Pharisäer un doe annere oen Töllner. Doe Pharisäer stonn risk un bia for
sik: Gott ik danke dui, dat ik nich sau sen os doe annern Luüe: Roöwer, Bedroeger,
Oebriaker un os düöse Töllner. Ik faste doe Wieken twoemol un giewe den
toeggeden Doel fan muinem ganßen Inkuomen. Doe Töllner blaif truügge un woge
nich upteokuiken. Hoe sleog sik for doe Bost un sia: Gott, sui mui armen Sünner
gnaidig! Düöse was rechtferdigt un hadde Gnade fiunen, doe annere owwer nich.
Doe sik sümst fiel dünket, doe sall woenig goelen, un doe sik sümst woenig dünket,
doe sall fiel goelen.
18, 15-17
Ens bröchten soe em lütke Kinner, dat hoe soe anruüren soll. Os doe Jünger dat
sögen, schüllen soe met den Luüen. Owwer Jesus roep soe no sik hen un sia:
Lodet doe Kinner no mui henkuomen un hault soe nich truügge! Just for doe est
Gott suin Ruik bestimmet. Doe Gott suin Ruik nich os oen Kuind annimmet, doe
kümmet nich herin.
18, 18-27
Ens froge en oen Iawerst: Geoe Mester, wat mott ik deon, dat ik dat oewige Liewen
iarwe? Jesus antweorde: Worümme seggs diu geoe Mester teo mui? Nich oene est
geot blaut Gott. Diu kenns doch doe Gebodde: Diu sass nich dautslon, diu sass
nich oebriaken, diu sass nich stialen, diu sass nich falsk tuügen, diu sass duinen
102